ΥΠΟΘΕΣΗ ΒΑΡΓΚΑΣ

Παρουσίαση

Μία από τις ελάχιστες πνευματικές τέρψεις που απομένουν σε ό,τι πνευματικό απομένει ακόμα στην ανθρωπότητα είναι η ανάγνωση αστυνομικών μυθιστορημάτων. Ανάμεσα στο χρυσό και περιορισμένο αριθμό ευτυχισμένων ωρών που η ζωή μ' αφήνει να περνάω, μετράω σαν τις καλύτερες απ' όλες, εκείνες τις ώρες που η ανάγνωση του Κόναν Ντόυλ ή του Άρθουρ Μόρρισον νανουρίζει τη συνείδησή μου. Ένα από τα βιβλία αυτών των συγγραφέων, ένα τσιγάρο των 45 σεντάβος το πακέτο, η ιδέα ενός φλιτζανιού καφέ -τριάδα αδιαίρετη που κλίνει για μένα την ευτυχία σε όλες τις πτώσεις-, σ' αυτό συνίσταται η ευτυχία μου. Μοιάζει λίγο για κάτι τόσο μεγάλο, είναι αλήθεια. Είναι γιατί ένα πλάσμα με πνευματικά και αισθητικά αισθήματα δεν μπορεί να επιθυμεί κάτι περισσότερο στο σημερινό ευρωπαϊκό περιβάλλον. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η Υπόθεση Βάργκας δεν είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με τη στενή έννοια του όρου. Είναι περισσότερο ένα στοχαστικό δοκίμιο για το πώς θα μπορούσαμε να διαβάζουμε τα αστυνομικά μυθιστορήματα εμβαθύνοντας περισσότερο στον ψυχισμό των χαρακτήρων τους. Είναι η ιστορία μιας δολοφονίας που εμφανίζεται σκόπιμα ως αυτοκτονία και μας υποδεικνύει το εξής: ο εντοπισμός του δολοφόνου ποτέ δεν ξεδιαλύνει απολύτως τα εσώτερα μυστήρια που τον οδήγησαν στην πράξη του. Τα σκοτεινά "γιατί" είναι αξεδιάλυτα. (ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΕΚΟΣ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 18/12/2011)