ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ

Παρουσίαση

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ η οποία έχει προκαλέσει τόσο αντιφατικές και αντικρουόμενες μεταξύ τους ερμηνευτικές προσεγγίσεις;
Η μεθοδικά σχεδιασμένη αινιγματικότητά της ενισχύεται οπωσδήποτε από την αοριστία της ονομασίας της που ενέχει και μια χροιά απόρρητα απαξιωτική.
Κύριο ρόλο στο έμμονα πρωτοποριακό αυτό κείμενο διαδραματίζει ο ίδιος ο ποιητής παίρνοντας το διαφανές προσωπείο του "Ιερομόναχου Διονύσου" ή του "Ιερομόναχου Σολωμού Κερκυραίου". Ο Ιερομόναχος είναι ο αψευδής όσο και έντεχνα "αμήχανος" μάρτυρας συμβάντων τρομερών η μαρτυρία του ωστόσο ισοδυναμεί υπόγεια με μια καταγγελία που καλούμαστε ν' αποκρυπτογραφήσουμε. Στόχος της καταγγελίας είναι η εφιαλτική Γυναίκα της Ζάκυθος η οποία, στην ουσία, αντιπαρατίθεται στο ίδιο το αίτημα για δικαιοσύνη. Η αντιπαράθεση αυτή προβάλλεται μέσα από την απροκάλυπτη αντίθεσή της προς την επανάσταση του '21 - αντίθεση που εξαγγέλλει από την αρχή ο Ιερομόναχος χαρακτηρίζοντας την "έχθρισσα θανάσιμη του έθνους".
Στο β' στάδιο επεξεργασίας του κειμένου κυρίαρχος είναι ο ρόλος του Διαβόλου, ο οποίος, έχοντας κάνει το γύρο του κόσμου, βρίσκει στη "Γυναίκα" τη διαβολική ψυχή κατ' εξοχήν - "l'anima per accellenza". Και οι δύο χαρακτηρισμοί, με το μέγεθος και την οξύτητά τους, αιφνιδιάζουν.
Μέσα από την οπτική αυτή η συγγραφέας υποστηρίζει ότι η Γυναίκα της Ζάκυθος δεν μπορεί παρά να είναι μια πολιτική αλληγορία και επιχειρεί να ιχνηλατήσει την "ταυτότητά" της μέσα από τις ενδείξεις που παρέχει το κείμενο, μέσα από τις σχέσεις του με την ελληνική ιστορική πραγματικότητα αλλά και τις αναζητήσεις του ευρωπαϊκού κινήματος του ρομαντισμού και παράλληλα μέσα από παραθέματα και αποσπάσματα στοχασμών του Σολωμού γύρω από τις επιδιώξεις της Ποιητικής του. Ένα από τα κλειδιά του έργου είναι η υπέρογκη οργή που το διατρέχει προσδίδοντάς του μια διαχρονική αμεσότητα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Σαν Προοίμιο
I. AVVISO AL LETTORE
α. Η εκδοτική εκκρεμότητα
β. Η αβεβαιότητα της χρονολόγησης
γ. Ο μετέωρος "χαρακτήρας" του κειμένου
δ. Η ερμηνευτική αμηχανία
II. ΟΙ "ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ" Ή ΤΑ "ΠΡΟΣΩΠΑ" ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ Η ΕΜΜΕΣΗ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΔΥΟ ΣΤΑΔΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ
Α' Στάδιο Επεξεργασίας
Τα "πρόσωπα" και τα "προσωπεία"
1. Ο Ιερομόναχος πικραίνεται
2. Η Γυναίκα της Ζάκυθος
3. Οι Μισολογγίτισσες
4. Αλλά εγώ έχω δουλειά. Ακούστε; Έχω δουλειά
5. Οι Μισολογγίτισσες
6. Το μέλλοντα γενάμενο παρόν
7. Η [Εκδίκηση] Δεν σου δίνω μήτε ένα ψίχαλο
8. Το ζωνάρι
9. Η Γυναίκα της Ζάκυθος λαβαίνει τη στερνή της θαράπαψη
Το Α' Στάδιο επεξεργασίας μέσα από την έμμεση σηματοδότησή του
Β' Στάδιο Επεξεργασίας (1831-1833)
"Avviso al lettore"
Ο Διάβολος
"Capitolo ultimo"
III. ΟΙ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
α. Η αλήθεια και η αληθοφάνεια των προσώπων
β. "... Κοίτα από τούτα τα λόγια μη καταλάβουνε την υπόθεση"
γ. "Il riflessivo lettore s' accorga"
δ. "... l' ira... ministra della Giustizia"
ε. "Φιλοσοφώτερον ποίησις ιστορίας"