Το πρόσωπο του άλλου

Παρουσίαση

Ο αφηγητής, ένας επιστήμονας που έχει παραμορφωθεί φρικτά σε εργαστηριακό ατύχημα, είναι ένας άνθρωπος που έχει χάσει το πρόσωπό του και, μαζί με αυτό, τη σύνδεσή του με τους άλλους ανθρώπους. Από φόβο μήπως αποκαλυφθούν οι συνεχώς επιδεινούμενες πληγές του προσώπου του, τυλίγει με επιδέσμους το κεφάλι του, άλλα καταλαβαίνει ότι η μουμιοποιημένη όψη του απωθεί τους ανθρώπους. Ακόμη και η γυναίκα του πλέον τον αποστρέφεται. Η μόνη του διέξοδος για να επιστρέψει στον κόσμο των ανθρώπων είναι να δημιουργήσει μια μάσκα τόσο τέλεια ώστε να μην είναι αντιληπτή. Σύντομα όμως διαπιστώνει ότι μια τέτοια μάσκα είναι κάτι περισσότερο από μια απλή μεταμφίεση που κρύβει μόνο τις πληγές του: είναι ένας άλλος εαυτός - ένας εαυτός ικανός για τα πάντα. Παρακολουθώντας την αφήγηση μέσα από το ημερολόγιο και τις σημειώσεις του κεντρικού χαρακτήρα, το Πρόσωπο του άλλου είναι ένας τρομακτικός, καφκικός, αδυσώπητος προβληματισμός πάνω στη φύση, την ταυτότητα, τη μεταμόρφωση και τον κοινωνικό εξοστρακισμό.
Στο Πρόσωπο του άλλου ο Αμπέ αναλαμβάνει την αμείλικτη διερεύνηση του προσώπου όχι μόνο σε επίπεδο πλοκής αλλά επίσης στο επίπεδο της φόρμας που διαμορφώνει την πλοκή, σαν να προσπαθεί να σχίσει το δέρμα του προσώπου και τις εκφράσεις του. Η γραφή προσπαθεί να αποδώσει την ψυχική διαταραχή του ηρώα και τις θολωμένες σκέψεις του.
Σε αυτό το σκληρό και συναρπαστικό μυθιστόρημα βλέπουμε το παλιό, αιώνιο ζήτημα της ταυτότητας. Ποιος είναι το πραγματικό εγώ και τι αποκαλύπτει; Η μάσκα κρύβει την παλιά ταυτότητα ή μήπως δημιουργεί μια καινούργια; Σύγχρονη εκδοχή με τον τρόπο της του Δρ Τζέκυλ και κ. Χάυντ, το Πρόσωπο του άλλου έχει σημειώσει από τη δημοσίευσή του αδιάλειπτη επιτυχία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Ο αναγνώστης θα έρθει σε επαφή με ένα φιλοσοφικής λογικής κείμενο, όπου ο συγγραφέας παίζει ένα νοητικό παιχνίδι με τον εαυτό του. Θέτει τα περίπλοκα ερωτήματα, για να ικανοποιηθεί μετά με τις αντίστοιχα περίπλοκες απαντήσεις. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση υποκρύπτει σε κοινή θέα τον αναξιόπιστο αφηγητή, του οποίου τους μαιάνδρους των σκέψεων ακολουθούμε έως το τέλος. Ομολογουμένως, η θραυσματική αφήγηση, πυκνή και δυσπρόσιτη, σε αμιγώς μοντερνιστικό ύφος δεν διευκολύνει την ανάγνωση. Ιδίως στα αρχικά κεφάλαια απαιτείται υπομονή από τον αναγνώστη που καλείται να συντονιστεί νοητικά με τους ιριδισμούς, τις παλινωδίες και τις λεκτικές ακροβασίες ενός μυαλού που πάσχει και πασχίζει». [Φώτης Καραμπεσ

Περιεχόμενα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ
Το μαύρο σημειωματάριο
Το λευκό σημειωματάριο
Το γκρι σημειωματάριο