Επιστολή προς τον πατέρα

Παρουσίαση

Στην Επιστολή προς τον πατέρα ο Φράντς Κάφκα παρουσιάζεται περισσότερο από ποτέ «...σαν γυμνός ανάμεσα σε ντυμένους», όπως τον χαρακτήρισε η πρώτη μεταφράστριά του στα Τσεχικά, και αγαπημένη του, Μιλένα Γέσενσκα.
Αυτή η «περίφημη» κατά τον νομπελίστα Ελίας Κανέττι επιστολή, στην οποία οι ρόλοι κατηγόρου και κατηγορούμενου εναλλάσσονται, οι κατηγορίες ανασκευάζονται και οι υπερασπιστικές γραμμές καταρρέουν με τον μοναδικά αριστουργηματικό καφκικό τρόπο, αποτελεί την άλλοτε απνευστί και άλλοτε μετρημένη και συγκρατημένη, αλλά πάντοτε φορτισμένη, εκ βαθέων κατάθεση ζωής του Φράντς Κάφκα και αρκετές φορές έχει δικαίως αποτελέσει υλικό θεατρικών παραστάσεων (με περισσότερο πρόσφατη ίσως εκείνη του Adolfo Assor στο Garn-Theater του Βερολίνου τον Δεκέμβριο του 2002), επαληθεύοντας τον ισχυρισμό του συγγραφέα της: «Εγώ δεν έχω κάποιο λογοτεχνικό ενδιαφέρον, αλλά αντιθέτως εγώ συνίσταμαι από λογοτεχνία, δεν είμαι τίποτε άλλο και δεν μπορώ να είμαι τίποτε άλλο».
Η Επιστολή προς τον πατέρα μεταφράζεται για πρώτη φορά στα Ελληνικά από το γερμανικό πρωτότυπο χειρόγραφο κείμενο που βρέθηκε στα κατάλοιπα του συγγραφέα και η έκδοσή της συνοδεύεται από φωτογραφικό υλικό και ένα εκτενές χρονολόγιο της εργοβιογραφίας του συγγραφέα, ευελπιστώντας να συστήσει τον μίτο της Αριάδνης για τον δαιδαλώδη λογοτεχνικό κόσμο του Φράντς Κάφκα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Γνωστό και πολυμεταφρασμένο αυτό το διαβόητο γράμμα, αυτή τη φορά δικαιολογεί την έκδοσή του με ισχυρό επιχείρημα: αποδίδει το πρωτόγραφο του συγγραφέα όπως εκδόθηκε στην κριτική έκδοση. Ο Κυπριώτης σκλήρυνε όσο μπορούσε τη γλώσσα, για να θυμίζει καφκικό χειρόγραφο, επέμεινε στις αδιόρατες λεπτομέρειες της σύνταξης για να κρατά μια απόσταση από τον κακομαθημένο ντόπιο αναγνώστη, και το αποτέλεσμα είναι επαινετό... (Κωστής Παπαγιώργης, Αθηνόραμα, 20/11/2003)