ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ

Παρουσίαση

"Μια φορά ήτανε δυο αδρέφια, ο ένας φτωχός κι ο άλλος πλούσιος. O πτωχός είχε δυο κορί'σια. Πολύ φτωχός. Επή'ενε, λοιπόν, στον Καμπάνη και του λέει:
- Αφεντικό, δε' μου παίρνεις ένα γαϊδουράκι να κουβαλώ φρύ'ανα, να βγάλω κανένα ψωμί, γιατί έχω πολλή δυστυχία;
- Ναι, καημένε, να σ' το πάρω. Άμε στο' Μπαλτά, να σ' τόνε δώσει.
Επήρενε το γαϊδουράκι κι εκατέβη κάτω στη Χώρα. Του κάνει σέλα, το στρωματάκι της σέλας και τα σκοινάκια και το καλβακεύει και πάει όξω, στον Τούρλο μεριά, στον Αι-'Λια από κάτω.
Εκεί, λοιπόν, τον ήπιασε βροχή και πάει σ' έναν απότοιχο και στέκεται ως ν' αποβρέξει. Εκεί, λοιπόν, που 'στεκενε, βλέπ' ένα βουνό ψηλό και βγαίνει όξω ένας δράκος και φωνάζει:
- Ίσκνιζε!
Και λοιπόν, σκίζει το βουνό και βγαίνουνε τριάντα εννιά δράκοι και τραβούνε το ηλιόβγαρμα. Ευτός τ'ς βλέπει κι εκαβα'ζάρανε κάτω, δεν εφαινόντανε. Τότε, πάει ο γέρος στο βουνό και λέει τρεις βολές:
- Ίσκνιζε!
Σκίζει το βουνό και μπαίνει ο γέρος μέσα. Τι να διει κάτω! Αθρωπινά κρέατα και πρόβεια, στη γωνιά, στο καντούνι ήτον' ένα κελλάκι. O γέρος, περίεργος, λέει:
- Να πάω θέλω, να διω τι έχει μέσα.
Πάει, λοιπόν, βλέπει φλουριά, μονέδες παλαιές. Πιάνει το 'σουβαλάκι, βάνει μέχρ' στα μισά χρήματα και το βάνει στο' νώμο του"... (Από την έκδοση)

Ο Γάλλος Ελληνιστής Λουδοβίκος Ρουσέλ, βρέθηκε στη Μύκονο πριν ακριβώς από έναν αιώνα. Στη διάρκεια των ετών 1910-1911, συνέλεξε με πολύ κόπο και δικά του έξοδα τα μυκονιάτικα παραμύθια, που το 1929 τα εξέδωσε το πολωνικό Πανεπιστήμιο Ιαγκελόνσκι, σε μια σπανιότατη σήμερα έκδοση. Η κυκλοφορία στα ελληνικά της συλλογής του Ρουσέλ αποτέλεσε εκδοτικό επίτευγμα υψηλής αισθητικής, που φιλοδοξεί να μας δώσει τη δυνατότητα να ρίχνουμε ματιές στην αθέατη πλευρά του νησιού, την "άλλη Μύκονο", την ανθρώπινη, που την ύπαρξή της όχι μόνο δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι ντόπιοι και οι επισκέπτες, αλλά ούτε καν υποπτεύονται ή ενδιαφέρονται να μάθουν σήμερα, στην πιο κρίσιμη μεταλλαγή του νησιού, που ήταν κάποτε. Τα δύο c.d. που συνοδεύουν την έκδοση περιλαμβάνουν, το πρώτο το συναρπαστικό παραμυθιακό λόγο του μπάρμπα-Κωνσταντή Μονογυιού και το δεύτερο την αφήγηση της θείας Ουρανίας Φαρούπου, που συμπληρώνουν τη μουσική του βιβλίου με την ιδιάζουσα εκφορά και τον αρμονικό τονισμό του τοπικού ιδιώματος.
Στο βιβλίο προτάσσεται ένας ολιγόλογος στοχασμός της μυκονιάτικης λογοτέχνιδας και παιδαγωγού Μέλπως Αξιώτη, ενώ προλογίζεται από το Δήμαρχο Χρήστο Βερώνη και τη φιλόλογο Δήμητρα Λοΐζου-Βουλγαράκη. Το εκτεταμένο και μεστό εισαγωγικό κείμενο του Παναγιώτη Κουσαθανά αποτελεί ξεχωριστό, αυτόνομο δοκίμιο λαογραφικής και ιστορικής προσέγγισης των μυκονιάτικων παραμυθιών. (Γιάννης Μουγογιάννης, εφημ. Θεσσαλία, 2/9/2007)