ΔΟΚΙΜΙΑ (ΤΡΙΤΟΜΗ-ΧΑΡΤΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Παρουσίαση

Ο Γάλλος στοχαστής Μισέλ ντε Μονταίνι (1533-1592), όταν αποτραβήχτηκε στον πύργο του εγκαταλείποντας την θέση του στο Κοινοβούλιο του Μπορντώ, παραμένοντας όμως δημόσιο πρόσωπο, απειλούμενο αλλά και σεβαστό στους Θρησκευτικούς Πολέμους που συντάραζαν επί δεκαετίες τη Γαλλία, αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο «καλής πίστης», αφιερωμένο «στην προσωπική ωφέλεια των συγγενών και φίλων». Εμπλουτίζοντας και επεκτείνοντας το κείμενό του κατά τα τελευταία είκοσι δύο χρόνια της ζωής του με θέματα που δημιουργεί η ροή του βίου, ερωτήματα καθημερινά πλάι σε ουσιώδη, πρόσθεσε στην παγκόσμια γραμματεία το «δοκίμιο», δηλαδή τις διαδοχικές προσπάθειες να δοθούν απαντήσεις, ενώ δεν λείπουν οι αμφιβολίες. Σε κάθε περίπτωση, η απορία «Τι ξέρω;» (ώστε να ξέρω τι απαντώ) παρέμεινε παρούσα, ένα παιχνίδι που δεν έχει πάψει να αναζητεί τους παίκτες του.
Με συνομιλητές προσωπικότητες της εποχής του, με αναφορές στην αρχαία ελληνική και λατινική σκέψη, ο Μονταίνι δεν απέφυγε να εγγραφούν τα τρία «βιβλία» των δοκιμίων του στον Κατάλογο των Απαγορευμένων Βιβλίων (Index) της Καθολικής Εκκλησίας, και εκεί έμειναν επί αιώνες.
Η παρούσα έκδοση είναι η πρώτη πλήρης μετάφραση του έργου στα ελληνικά και υποστηρίζεται από υποσημειώσεις και σχόλια. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Εισαγωγή: Οι καιροί, ο συγγραφέας, το έργο
Προλεγόμενα: Frank Lestringant, Μονταίνι Έλληνας
ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΩΤΟ
Στον αναγνώστη (1580)
Με διάφορους τρόπους καταλήγουμε στο ίδιο αποτέλεσμα (1578-1580)
Περί της θλίψης (1572-1574)
Τα συναισθήματά μας εκτείνονται πέρα από εμάς (1572-1574)
Πώς η ψυχή κενώνει τα πάθη της σε πράγματα ψεύτικα όταν τα αληθινά τής λείπουν (1572-1574)
Αν ο διοικητής μιας πολιορκημένης θέσης οφείλει να εξέρχεται για διαπραγματεύσεις (1572-1574)
Επικίνδυνη η ώρα των διαπραγματεύσεων (1572-1574)
Ότι η πρόθεση κρίνει τις πράξεις μας (1572-1574)
Περί της απραξίας (1572-1574)
Για τους ψεύτες (1572-1574)
Περί έγκαιρης ή όψιμης ομιλίας (1572-1574)
Περί των προγνώσεων (1572-1574)
Περί της σταθερότητας (1572-1574)
Τυπικό της συνάντησης των μοναρχών (1572-1574)
Ότι η γεύση των καλών και των κακών εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τη γνώμη που έχουμε γι' αυτά (1572-1574)
Τιμωρείται όποιος στυλώνεται σε μια θέση δίχως λόγο (1572-1574)
Περί της τιμωρίας της δειλίας (1572-1574)
Ένα ιδίωμα ορισμένων πρεσβευτών (1572-1574)
Περί του φόβου (1572-1574)
Ότι δεν πρέπει να κρίνεται η ευτυχία μας παρά μετά θάνατον (1572-1574)
Ότι το φιλοσοφείν είναι μάθηση θανάτου (1572-1574)
Περί της δύναμης της φαντασίας (1572-1574)
Η ωφέλεια του ενός είναι βλάβη του άλλου (1572-1580)
Περί της συνήθειας και του να μην αλλάζει εύκολα νόμος δεκτός (1572-1574)
Διάφορα επακόλουθα της ίδιας πρόθεσης (1572-1580)
Περί σχολαστικισμού (1572-1578)
Περί της αγωγής των παιδιών (1579-1580)
Είναι ανοησία να μετριέται το αληθινό και το ψεύτικο με την επάρκειά μας (1572-1574)
Περί της φιλίας (1572-1576, 1578-1580)
Είκοσι εννιά σονέτα του Ετιέν ντε λα Μποεσί (1578-1580)
Περί της μετριοπάθειας (1572-1580)
Περί των κανιβάλων (1578-1580)
Ότι πρέπει μετρημένα να φροντίζει κανείς να κρίνει τις θείες επιταγές (1572-1574)
Να αποφεύγει κανείς τις απολαύσεις με τίμημα τη ζωή (1572-1574)
Η τύχη συναντιέται συχνά στον δρόμο της λογικής (1572-1574)
Περί μιας έλλειψης στις πόλεις μας (1572-1574)
Περί της συνήθειας της ένδυσης (1572-1574)
Περί Κάτωνα του Νεότερου (1572-1574)
Πώς κλαίμε και γελάμε για ένα και το αυτό πράγμα (1572-1574)
Περί του μοναχικού βίου (1572-1574)
Σκέψεις για τον Κικέρωνα (1572-1574)
Να μην είμαστε προσκολλημένοι στη δόξα μας (1572-15741
Περί της ανισότητας που υπάρχει ανάμεσά μας (1572-1574)
Περί των νόμων για την πολυτέλεια (1572-1574)
Περί του ύπνου (1572-1574)
Περί της μάχης στο Ντρε (1572-1574)
Περί των ονομάτων (1572-1574)
Περί της αβεβαιότητας της κρίσης μας (1572-1574)
Για τα στρατιωτικά άλογα (1572-1574)
Περί των αρχαίων συνηθειών (1572-1580)
Περί Δημόκριτου και Ηράκλειτου (1572-1580)
Περί της ματαιότητας των λόγων (1572-1580)
Περί της φειδωλίας των Αρχαίων (1572-1580)
Σχετικά με μια κουβέντα του Καίσαρα (1572-1580)
Για τις μάταιες λεπτολογίες (1572-1580)
Για τις μυρουδιές (1572-1580)
Για τις προσευχές (1572-1580)
Περί της ηλικίας (1572-1580)
ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Περί της αστάθειας των πράξεών μας (1572-1574)
Περί της μέθης (1573-1574)
Συνήθεια της νήσου Κέας (1573-1574)
Ες αύριον τα σπουδαία (1573-1574)
Περί της συνείδησης (1573-1574)
Περί της εξάσκησης (1573-1574)
Περί των τιμητικών ανταμοιβών (1578-1580)
Περί της στοργής των πατέρων προς τα παιδιά (1578-1580)
Περί των Παρθίων όπλων (1578-1580)
Περί των βιβλίων (1578-1580)
Περί της ωμότητας (1578-1580)
Απολογία του Ραιμόν Σεμπόν (1575-1576, 1578-1580)
Περί της κρίσης για τον θάνατο κάποιου (1572-1580)
Πώς το πνεύμα μας περιπλέκεται αυτό το ίδιο (1575-1576)
Ότι η επιθυμία μας μεγεθύνεται από τη δυσχέρεια (1575-1576)
Περί της δόξας (1578-1580)
Περί της αλαζονείας (1578-1580)
Περί της ψευδολογίας (1578-1580)
Περί της ελευθερίας συνείδησης (1578-1580)
Δεν γευόμαστε τίποτε άδολο (1578-1580)
Κατά της ραθυμίας (1578-1580)
Για τα ταχυδρομικά άλογα (1578-1580)
Περί των αθέμιτων μέσων που χρησιμοποιήθηκαν για καλό σκοπό (1578-1580)
Περί του ρωμαϊκού μεγαλείου (1578-1580)
[...]