ΕΝΩΠΙΟΣ ΕΝΩΠΙΩ

Παρουσίαση

ΝΙΩΘΩ περίεργα καθώς είμαι, υποχρεωμένος να γράψω ένα σύντομο εισαγωγικό σημείωμα γι' αυτές τις λιγοστές ημερολογιακές σελίδες του Νικηφόρου. Γιατί εγώ κι όχι κάποιος άλλος;
Γιατί τυχαίνει να έχω ζήσει κοντά του τις τελευταίες δεκαετίες μ' έναν τρόπο συντροφικό, που νομίζω πως σπάνια συμβαίνει ανάμεσα σε πατέρα και γιο. Μας συνέδεε η τρυφερή συνενοχή που δένει στενά όσους υποχρεώνονται να ζήσουν μεγάλα διαστήματα της ζωής τους σε μια κατάσταση παρανομίας. Έχω στα χέρια μου τα χειρόγραφα και διατηρώ στη μνήμη μου γεγονότα και χειρονομίες, επίμονες σιωπές, που με τον καιρό έμαθα να αποκρυπτογραφώ, αφού ο Νικηφόρος πέρασε μεγάλα διαστήματα της ζωής του μέσα σε μια ερμητική σιωπή. Ίσως αυτή η σχέση του με τη σιωπή, η επιμονή του να εκφράζεται μόνο μέσα απ' την ποίησή του, τον έκανε φειδωλό σε προσωπικές εκμυστηρεύσεις. Θα έλεγε κανείς πως αρνήθηκε πεισματικά να κρατήσει ημερολογιακές σημειώσεις. Μόνη εξαίρεση αυτά τα λιγοστά χειρόγραφα του 1962, που διασώθηκαν όχι από δική του πρωτοβουλία, αλλά χάρη στο ενδιαφέρον της καλής του φίλης Καλλιόπης Νακοπούλου κι έφτασαν και πάλι στα χέρια του μόλις το 1991, λίγους μήνες μετά το θάνατό της. Ο ίδιος τα είχε ξεχάσει κι ένιωσε παραξενεμένος από την ανακάλυψή τους. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Ημερολογιακές σημειώσεις