ΘΡΑΥΣΗ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ

Παρουσίαση

Ο ελληνικός λαβύρινθος ενηλικίωσης του Άρη. Η χώρα του βρόμικου '89, η δολοφονία χαρακτήρα του πατέρα του, η οριστική απώλεια:
"Παραμονές Χριστουγέννων του 2001. Με αγκάλιασε και με έσφιξε στην αγκαλιά Του. Πήγα να φύγω. Ντρεπόμουν. Με έσφιξε πάλι. Μου είπε στο αυτί χαμηλόφωνα, να μην ακούει άλλος: "Σ' αγαπώ πολύ!".
Κι εγώ ο δειλός φοβήθηκα να Του απαντήσω πως κι εγώ Τον αγαπώ. Ήταν μόνο δυο λέξεις".
Κι έτσι προχωράμε με τις ρωγμές μας κι η θραύση κρυστάλλων εκτός από ασφαλιστήριος όρος στα συμβόλαια οχημάτων γίνεται και μια οδυνηρή διαπίστωση.
Μία ψηφιακή επιστολή που φτάνει επιτέλους στον προορισμό της 25 χρόνια μετά:
"Λες όμως πως δε θέλεις να με χάσεις πάλι, λες πως δεν ξέρεις αν μπορείς να μ' έχεις κιόλας. Κι εγώ σου λέω πως Σ' αγαπώ, πως είμαι όλος εδώ για σένα, Μαρία.
Για να μ' έχεις όμως, εξαρτάται από εσένα και μόνον.
Στο χέρι σου είναι.
Πάντα ήταν." (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Η Θραύση κρυστάλλων του Γιώργου Γκόζη είναι ένα γράμμα σε συνέχειες, με πολιτικό και ερωτικό περιεχόμενο. (?) Το ύφος στο κείμενο είναι αλέγρο, σπιρτόζο, με μια διάχυτη υγρασία στα αισθήματα. Ο Γιώργος Γκόζης ανήκει στους συγγραφείς που δίνουν προτεραιότητα στη διαδικασία της απόλαυσης. Γράφει για σοβαρά θέματα με τρόπο γόνιμο και εύφορο, διασκεδαστικό, με την καλή έννοια του όρου. Έκδηλο το ζιζάνιο της ευθυμίας και της σάτιρας. Κι από την άλλη ψήγματα ιερότητας, ιαματικά». (Ιγνάτης Χουβαρδάς, bookpress.gr, 01/02/2020)