ΓΟΥΙΤΜΑΝ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Παρουσίαση

ΞΑΣΤΕΡΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ
Αυτός ο χρόνος σου Ω Ψυχή μου, με ελεύθερο
το πέταγμά σου στο ανείπωτο,
Μακριά από τα βιβλία, μακριά από την τέχνη,
ενώ η μέρα χάθηκε, το μάθημα έγινε,
Εσύ μπροστά μου παρουσιάζεσαι, σιωπηλή, να συλλογίζεσαι
τα θέματα που εσύ αγαπάς καλύτερα,
Τη νύχτα, τον ύπνο, τον θάνατο και τ' αστέρια.
[Από την έκδοση]

Περιεχόμενα

Όταν τελευταίες οι πασχαλιές άνθισαν στην αυλόπορτα
Όταν άκουσα τον φιλομαθή αστρονόμο
Μια αθόρυβη υπομονετική αράχνη
Μια φευγαλέα ματιά
Ξάστερα μεσάνυχτα
Οι σπίθες του τροχού
Οι ερωτοτροπίες των αετών
Συμφιλίωση
Είδα στη Λουιζιάνα μια βελανιδιά να μεγαλώνει
Για την τρομερή αμφιβολία των φαινομένων
Αυτά που τραγουδάω την άνοιξη
Η βάση κάθε μεταφυσικής οντολογίας
Για πόσο καιρό εμείς οι δύο είχαμε ξεγελαστεί
Ούτε η φωτιά καίει και αναλώνει
Μου λένε πως είμαι κατηγορούμενος