ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Παρουσίαση

Στο δεύτερο μέρος του «Είναι και χρόνος» ο Martin Heidegger εμπλουτίζει και προεκτείνει την ανακάλυψη η οποία υπήρξε το κορυφαίο επίτευγμα του πρώτου μέρους: ότι το «Είναι» του ανθρώπου είναι η μέριμνα. Κατά πόσο χαρακτηρίζει αυτή η έννοια ολόκληρο τον άνθρωπο, από την αρχή έως το τέλος του; Για να απαντήσει σ’ αυτή την ερώτηση ο Χάιντεγκερ καταπιάνεται με το «τέλος» του ανθρώπου, που είναι ο θάνατος.
Μέσα στον καθημερινό τρόπο διαβίωσης οι άνθρωποι ζουν κατά το πλείστο αναυθεντικά. Ξεχνούν τον επικείμενο θάνατό τους και αδιαφορούν για μια βαθύτερη γνωριμία με τον εαυτό τους. Υπάρχει ωστόσο κατά κοινή ομολογία μια «φωνή», η ηθική συνείδηση, που τεκμηριώνει τη δυνατότητα αυθεντικής ύπαρξης. Ο Χάιντεγκερ αποφαίνεται ότι εάν ακουστεί κατά βάθος, αυτή η φωνή καλεί τον άνθρωπο να προσεγγίσει τον εαυτό του και να υπάρξει αυθεντικά.
Το τρίτο μεγάλο θέμα που επεξεργάζεται εδώ ο γερμανός στοχαστής, είναι ο χρόνος. Παραμερίζεται η κοινή αντίληψη ότι τα ανθρώπινα όντα ζουν και πεθαίνουν "μέσα" στον χρόνο, αναιρείται η καθιερωμένη αντίληψη ότι ο χρόνος είναι απέραντος, και ανακαλύπτεται η άμεση συνάρτηση του χρόνου με το πεπερασμένο ανθρώπινο Είναι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

ΕΔΩΝΑ - ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ
Η ενδεχόμενη ολοκλήρωση του εδωνά-Είναι και το Είναι προς θάνατο
Η παρεχόμενη από το εδωνά-Είναι μαρτυρία μιας δυνατότητας αυθεντικής ύπαρξης και η αποφασιστικότητα
Η δυνατότητα αυθεντικής ολοκλήρωσης του εδωνά-Είναι και η χρονικότητα ως οντολογικό νόημα της μέριμνας
Χρονικότητα και καθημερινότητα
Χρονικότητα και ιστορικότητα
Χρονικότητα κι ενδοχρονότητα ως πηγή της κοινότυπης έννοιας χρόνου
Εννοιολόγιο των εννοιών του "Είναι και χρόνος"
Γλωσσάρι
Πίνακας ελληνικών όρων
Πίνακας κυρίων ονομάτων
Πίνακας των αρχαίων ελληνικών εκφράσεων
Τα σχόλια του συγγραφέα από το "αντίτυπο της καλύβας"