Το ονειρόδραμα

Παρουσίαση

Το σκηνικό παρουσιάζει ένα τοπίο από σύννεφα. Μοιάζουν με απόκηρμνα βράχια που κρατούν στην κορφή τους ερειπωμένα κάστρα. Διακρίνονται οι αστερισμοί του Λέοντος, της Παρθένου και του Ζυγού. Στο κέντρο, ο πλανήτης Ζευς λαμποκοπάει. Η Αγνή, η κόρη του Θεού Ίντρα, στέκεται στο πιο ψηλό σύννεφο.
ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΙΝΤΡΑ, από ψηλά: Που είσαι κόρη μου;
ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΙΝΤΡΑ: Εδώ, πατέρα!
ΦΩΝΗ: Ξεστράτισες και πέφτεις, κυλάς στο μαύρο χάος! Πώς βρέθηκες τόσο μακριά και τόσο χαμηλά;...
ΚΟΡΗ: Είχα οδηγό μου τη φωτιά της αστραπής και αμάξι μου ένα σύννεφο. Μα τώρα χάθηκε, διαλύθηκε και πέφτει. Πέφτω κι εγώ μαζί του, ανήμπορη ν' αντισταθώ!... Ίντρα, τρανέ πατέρα μου, σε ποιους καινούργιους κόσμους κατεβαίνω, σε ποιους άγνωστους τόπους τ' ουρανού, και είναι βαρύς ο αγέρας;...
ΦΩΝΗ: Απ' τ' Ουρανού τη δεύτερη τη σφαίρα περνάς στην τρίτη. Ξεμάκρυνες από τ' Αστέρι της Αυγής και νιώθεις την ατμόσφαιρα της Γης σιμά σου. Θα δεις την έβδομη του Ήλιου κατοικία που τηνε λεν Ζυγό. Τ' άστρο της μέρας στέκει στο φθινόπωρο. Νύχτα και μέρα είναι ίσες.
ΚΟΡΗ: Είπες τη Γη;... Τη Γη;... Αυτόν τον κόσμο τον βαρύ και ζοφερό, που τον φωτίζει το φεγγάρι;
ΦΩΝΗ: Απ' όλα τ' ουρανού τα σώματα το πιο βαρύ και σκοτεινό! [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Επιλογή των έργων της σειράς: Μαρία Πορτολομαίου Λάζου
Επιμέλεια ανανεωμένης έκδοσης: Κλεονίκη Μαγκλάρα
Διόρθωση ανανεωμένης έκδοσης: Γεωργία Τάτση