ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ

Παρουσίαση

Η ανά χείρας μονογραφία αναφέρεται στη διοικητική οργάνωση του Κράτους μετά τον Καλλικράτη. Η διοικητική οργάνωση του Κράτους ως νομικού προσώπου με συνταγματικά κατοχυρωμένες αρμοδιότητες, διαρθρώνεται στον θεμελιώδη κανόνα, συγκέντρωση-αποκέντρωση. Μέσα στο πλαίσιο αυτό της διοικητικής οργάνωσης του Κράτους υφίστανται αφενός τα κεντρικά όργανα του Κράτους, οι αρμοδιότητες των οποίων εκτείνονται σε ολόκληρη την επικράτεια και αφετέρου τα αποκεντρωμένα κρατικά όργανα που ασκούν τις αρμοδιότητές τους σε τμήματα της επικράτειας στα οποία διαιρείται η χώρα από τον νομοθέτη με βάση ορισμένα κριτήρια. Το έργο πραγματεύεται τα όρια του νομοθέτη κατά τη συγκρότηση, οργάνωση και λειτουργία των ΟΤΑ μετά τον Καλλικράτη, ενόψει του άρθρου 102 Συντ. Εξετάζεται η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας για τη διοικητική οργάνωση του Κράτους που διέπλασε κανόνες, ερμηνεύοντας το άρθρο 102 Συντ., οι οποίοι συνθέτουν το βασικό περίγραμμα εντός του οποίου οφείλει να κινείται ο νομοθέτης κατά τη διαρρύθμιση του οργανωτικού σχήματος των ΟΤΑ, των αρμοδιοτήτων που τους αναθέτει, της μεταφοράς προσωπικού, καθώς και των υποχρεώσεων της Πολιτείας για την οικονομική τους ενίσχυση με βάση τις μεταβιβαζόμενες αρμοδιότητες.
Τα πρώτα δύο κεφάλαια αφορούν α) την κρατική αποκέντρωση και β) την εποπτεία στους ΟΤΑ και αποδίδουν σκέψεις και προβληματισμούς που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο της επιστημονικής επιτροπής για την επεξεργασία του Ν 3852/2010 για τον Καλλικράτη. Περαιτέρω αναδεικνύουν τις λύσεις οι οποίες τελικώς προκρίθηκαν για τα οργανωτικά σχήματα σ' αυτά τα δύο σημαντικά πεδία της νέας αρχιτεκτονικής του "Καλλικράτη". Επιπλέον παρουσιάζεται η εξελικτική πορεία τόσο της κρατικής αποκέντρωσης όσο και της εποπτείας επί των ΟΤΑ, υπό τα νομοθετικά καθεστώτα που ίσχυσαν στο παρελθόν και παραλλήλως καταγράφονται οι δοθείσες νομολογιακές λύσεις, κυρίως από το Συμβούλιο της Επικρατείας, κατά την ερμηνεία των σχετικών διατάξεων για τη διοικητική οργάνωση του Κράτους. Κοινό σημείο και των δύο θεματικών είναι οι βραχίονες του κράτους, υπό στενή έννοια, στην περιφέρεια της χώρας.
Το τρίτο κεφάλαιο επικεντρώνεται στις μεταβολές που επήλθαν στη διάρθρωση του υπαλληλικού σώματος μετά την αναμόρφωση των οργανωτικών σχημάτων της αποκεντρωμένης κρατικής διοίκησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Επισημαίνονται οι μεταβολές, μετά τη θέση σε ισχύ του "Καλλικράτη" (N 3852/2010), στο υπαλληλικό σώμα με τους N 4024/2011 και 4057/2012 που αφορούν το νέο βαθμολόγιο-μισθολόγιο και αντίστοιχα το νέο πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίες καταλαμβάνουν τους υπαλλήλους των ΟΤΑ και της αποκεντρωμένης κρατικής διοίκησης.
Το τέταρτο κεφάλαιο αφορά τον έλεγχο των πράξεων των ΟΤΑ τόσο από τα δικαστήρια όσο και στο πλαίσιο της διοίκησης με τις διάφορες μορφές διοικητικού ελέγχου.
Στο επίμετρο εντάσσεται εισήγηση του συγγραφέα στη διημερίδα "Δημόσια Διοίκηση-Δημόσια Λειτουργήματα. Η νομολογία του Γ Τμήματος του ΣτΕ", καθώς επίσης και κριτική περιγραφή της νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας ως προς τα όρια που διαθέτει, από το Σύνταγμα, ο νομοθέτης κατά τη διαρρύθμιση του οργανωτικού σχήματος των ΟΤΑ. Επίσης περιλαμβάνονται σκέψεις για τη συνταγματική μεταρρύθμιση της διοικητικής οργάνωσης του κράτους.
Τέλος, στο παράρτημα του έργου περιέχονται ορισμένες πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που έχουν ερμηνεύσει διατάξεις του N 3852/2010 για τον Καλλικράτη. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)