ΕΓΩ ΚΑΙ Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ

Παρουσίαση

Πως νιώθει η πρωτότοκη όταν ξαφνικά γίνεται η "μεγάλη αδερφή"; Και τι μπορεί να σκέφτεται η "μικρή αδερφή"; Πως αντιμετωπίζει η μία την άλλη; Μια σχέση δύσκολη ή μήπως όχι; Σίγουρα πάντως μια σχέση μοναδική και συναρπαστική. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η ζήλια μεταξύ αδελφών είναι παλιά όσο και η ανθρωπότητα και είναι ίσως το πιο αυθόρμητο, το πιο βαθύ και το πιο επίμονο συναίσθημα που ταλαιπωρεί όποιον το βιώσει έστω μια φορά με τρόπο σταθερό και σπανίως παραγωγικό. Τα μικρά παιδιά αποδεικνύονται εξαιρετικά εφευρετικά και ενίοτε ευφάνταστα στην έκφραση της ζήλιας τους, ιδιότητα που μάλλον χάνουν όταν μεγαλώνουν. Τότε είτε η ζήλια υποχωρεί μπροστά στον σεβασμό και την αγάπη που έχει πια αναπτυχθεί μεταξύ των αδελφών είτε (ειδικότερα αν έχουν μεσολαβήσει ακατάλληλοι χειρισμοί εκ μέρους των γονιών) ορθώνεται μια για πάντα ανάμεσα στα αδέλφια ένα αόρατο τείχος βουβής ζήλιας. Η παρουσία του μικρότερου υπενθυμίζει πάντα στον μεγαλύτερο την απώλεια της πρωτοκαθεδρίας καθώς και το ότι βίωσε την έλευση του δεύτερου παιδιού ως προδοσία της μάνας. Στην σύντομη ιστορία Εγώ και η αδελφή μου γίνεται μια πρωτότυπη κι επιτυχημένη απόπειρα παράλληλης καταγραφής των συναισθημάτων και από τις δύο πλευρές του διπόλου της ζήλιας. Πρόκειται για τις δύο όψεις μιας ιστορίας καθαρής ζήλιας ενός μικρού κοριτσιού προς τη νεογέννητη αδελφή του. Το παιδί που ζηλεύει ξεκινά την αφήγηση εκφράζοντας την δυσαρέσκεια και τα αρνητικά του συναισθήματα ήδη από το άκουσμα της έλευσης νέου μέλους στην οικογένεια. Το παιδί που υφίσταται την αρνητική συμπεριφορά περιγράφει πώς εκλαμβάνει τη στάση της μεγαλύτερης αδελφής, ανυποψίαστο για τη ζήλια και πάντα θετικά διακείμενο από την πρώτη κιόλας στιγμή. Η εναλλαγή των αφηγήσεων, το παράλληλο μοντάζ τους, δίνει στην ιστορία ρυθμό και υπογραμμίζει το πόσο διαφορετικά μπορεί να βιώσει κανείς την ίδια κατάσταση ανανόγως με τη θέση στην οποία βρίσκεται. Η ιστορία έχει αφετηρία, κλιμάκωση και αναπάντεχη κορύφωση που οδηγεί στην αποδοχή και τελικά στην συμφιλίωση. Γλωσσικά το βιβλίο αποπνέει ζωντάνια και ειλικρίνεια χωρίς να μιμείται τη γλώσσα των παιδιών, έχει χιούμορ ενώ αποφεύγει τον διδακτισμό. Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται: Το βιβλίο εντάσσεται από τους εκδότες στην ηλικιακή κατηγορία της σειράς «διαβάζω ιστορίες» για παιδιά 7 ετών και πάνω. Το θέμα του είναι τέτοιο που το καθιστά κατάλληλο να διαβαστεί και από αρκετά μεγαλύτερα παιδιά ακόμη και των τελευταίων τάξεων του δημοτικού καθώς και να αποτελέσει ανάγνωσμα καληνύχτας για λίγο μικρότερα. Για ποιο λόγο θα το αγαπήσουν τα παιδιά: Τα παιδιά, ακόμη και τα πρωτότοκα που ίσως να μην θέλουν να παραδεχθούν πως μπορεί να τα αφορά η ιστορία, θα την απολαύσουν γελώντας με τα παθήματα της ζηλιάρας μεγάλης αδελφής, την αφέλεια της καλοπροαίρετης μικρής αλλά και το απρόσμενο τέλος. Για ποιο λόγο να το προτιμήσουν οι γονείς: Επειδή το ζητούμενο είναι να κάνουμε το σωστό επειδή το έχουμε επιλέξει κι όχι επειδή δεν μας επιτρέπεται το λάθος, προτιμότερο είναι να μην απαγορεύουμε στα παιδιά να εκφράζουν αρνητικά συναισθήματα και να μην τα παγιδεύουμε σε έναν υποκριτικό καθωσπρεπισμό με επιβεβλημένη έκφραση θετικών συναισθημάτων. Βιβλία σαν το Εγώ και η αδελφή μου αποτελούν καλή ευκαιρία αποσυμπίεσης για ένα παιδί που μεγαλώνει μέσα σε μια αδελφική σχέση νομίζοντας πως έχει χάσει τον κόσμο του ενώ στην πραγματικότητα είναι πολύ κοντά στο να καταφέρει να πει το πολύτιμο: «ήμασταν εμείς». (Ελένη Κορόβηλα, Bookpress.gr 02/06/2014)