ΚΡΟΝΑΚΑ

Παρουσίαση

Όλες οι ιστορίες που αγάπησα ήταν ποτάμια, θα ήθελα, όμως, αυτήν που αποφάσισα να πω, να τη δείτε σαν θάλασσα: ποιος θα την εξαντλήσει; Οπωσδήποτε όχι εγώ. Tο έχω, όμως, καημό να τη φτάσω και να μπω στο ανεξάντλητο. Αναφέρομαι στο μυστήριο του Λόγου και πάω να το τελέσω στην αυλή μιας παιδικής ηλικίας. Εκεί παρατάσσω τα κάστρα μου, με στάχτες του Άουσβιτς, άμωμα δάκρυα του Τορίνο, χώμα της Πράσινης Γραμμής, στίχους της Σιβηρίας, προσκυνήματα αθωνικά και κάτι περιπάτους στις στοές της Αθήνας. Αν δεν κάνω λάθος, ο αφρός θα λέγεται Κρόνακα, τουτέστιν Χρονικό. Τα άλλα, πιθανώς η αιωνιότητα, ελπίζω να είναι ο βυθός μου.
Η έκδοση πραγματοποιείται με την ευγενική χορηγία του Κέντρου Τεχνών Κίμωνος. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Ο Μαργαρίτης δεν ψηλαφεί το ιστορικό τραύμα με συστηματικό, αντικειμενικό βλέμμα, παρά συνειδητά υιοθετεί ένα ελεγειακό τόνο απώλειας. Με άλλα λόγια, αφηγείται τη διαρπαγή, την εισβολή και τον εξανδραποδισμό, αυτοδεσμευόμενος να εξετάσει όλα τα ενδεχόμενα, να διεκδικήσει μεγαλόστομα την "κοιτίδα" του μύθου και να αναζητήσει τον τόπο γένεσής του με τη ματιά μιας γενιάς ανθρώπων που θεωρεί το μέλλον απολεσθείσα υπόθεση. Στην τεκμηρίωση αυτής της απόπειρας επιστρατεύει τον Κάφκα, το βάδισμα στην Πράσινη Γραμμή, τον στωϊκό Ζήνωνα, την περιπλάνηση στη σύγχρονη Αθήνα και τα νεανικά του φαγοπότια στο "Άμα λάχει" της Καλλιδρομίου ή στο "Χάραμα" στην Καισαριανή, τα ταξίδια του, τις αναγνωστικές του προτιμήσεις, συγχέοντας με παραληρηματική ευφράδεια εικόνες και αισθήσεις, θεωρίες και διανοητικές καταγραφές, προσωπικές αποτιμήσεις και ιδεολογικές εμμονές: "Μια ιστορία, για να είναι καλή, χρειάζεται κάτι παραπάνω από μια καλή ιστορία. Η αφήγηση είναι οντολογικό άθλημα, που σημαίνει υπόθεση ζωής και θανάτου, διαφορετικά τζάμπα έσκαβε στους τάφους ο Άμλετ και μιλούσε με τα φαντάσματα". (Νίκος Ξένιος, bookpress.gr, 30/10/2017)