ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

Παρουσίαση

Μόνο δονούμενος ως χορδή εις έπακρον τεταμένη, μόνο εν εξάρσει και με λυγμούς-αλαλαγμούς, μόνο πλήρης πάθους και σφίζων πόθους μπορεί να διαβεί κάποιος οδοιπόρος αυτόν τον δρόμο των εικόνων της ποίησης, τον δρόμο της πληθωρικής λαγνείας των λέξεων, τον δρόμο του έκθαμβου παιδιού εν καμίνω, του Ανδρέα της απελεύθερης εμπειρίας, του Εμπειρίκου, του μεγάλου ψαλμωδού των οργασμών της γης και των θαυμάτων του εντός και του εκτός εαυτού.
Εκτός εαυτού και ο εικαστικός καλλιτέχνης καλείται να γρηγορεί για να ξεχάσει όσα ήξερε και να ξαναθυμηθεί αυτό που δεν ξέρει. Να κλείσει τα μάτια για μια στιγμή και να τα ανοίξει απότομα, ανοίγοντας διάπλατα και την ψυχή του.
Το μεγάλο ζητούμενο κάθε δημιουργίας είναι να εκπέμψει -εν όψει όλων των καιρών- έναν οίστρο ζωής, και όπως για τον ποιητή οι λέξεις μοιάζουν με πηλό από τον οποίο ο ερημίτης του λόγου πλάθει νέες λέξεις, έτσι και για τον ζωγράφο ο πηλός είναι οι γραμμές και τα χρώματα, η γραμματική και το συντακτικό μιας νέας γλώσσας που ζητά να κάνει δυνατό το αδύνατο, να αναπαραστήσει έναν κόσμο όχι όπως είναι αλλά μονάχα όπως θα μπορούσε να είναι. [...] (Από την έκδοση)