ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΗΣ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ

Παρουσίαση

Έχοντας συμπεριληφθεί στη μακρά λίστα των βραβείων Strega Europeo (Ρώμη, 2014) και Gregor von Rezzori (Φλωρεντία, 2014) και τιμηθεί με το σύνολο των λογοτεχνικών βραβείων στη Βουλγαρία, το μυθιστόρημα Περί φυσικής της μελαγχολίας κατατάσσει τον Georgi Gospodinov στους πιο εφευρετικούς και τολμηρούς συγγραφείς της Ευρώπης.
Χρησιμοποιώντας τον μύθο του Μινώταυρου ως κεντρική εικόνα του, ο αφηγητής του βιβλίου (το alter ego του συγγραφέα) κατασκευάζει έναν λαβύρινθο ιστοριών για την οικογένειά του, μεταπηδά σε διαφορετικές εποχές και οπτικές, εξερευνώντας τη νοοτροπία και τα αδιέξοδα των Ανατολικοευρωπαίων.
Ένα απίστευτα συγκινητικό αλλά και γεμάτο χιούμορ βιβλίο για τις ανθρώπινες ανησυχίες, την ενσυναίσθηση και την απώλειά της, που φωτίζει ζητήματα όπως η εγκατάλειψη και η απομόνωση. Η πρωτότυπη δομή και η εκπληκτική αφήγησή του γοήτευσαν τη διεθνή κριτική, που το χαρακτήρισε ως ένα από τα κορυφαία ευρωπαϊκά μεταμοντέρνα μυθιστορήματα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Το βιβλίο, που σάρωσε τα βραβεία στη Βουλγαρία και στο εξωτερικό, [...] επιστρατεύει αρχεία, συλλογές, μουσεία, κάψουλες του χρόνου όπως κείμενα, φωτογραφίες και αντικείμενα της σοσιαλιστικής περιόδου της Βουλγαρίας, σε μια διαδικασία καταγραφής των συμπεριφορών σαν στοιχειωδών σωματιδίων της Φυσικής. Όπως τα φυσικά φαινόμενα «αναπλάθονται» μέσω της παρατήρησης, έτσι και το παρελθόν ορίζεται εκ νέου ως πολυπρισματικό πορτρέτο της γειτονικής χώρας, από την άνοδο του Κομμουνισμού (1944) έως τον βίαιο εκδημοκρατισμό της δεκαετίας του ’80 και έως τα απομεινάρια του παρελθόντος της στον 21ο αιώνα.
Μπορεί η λογοτεχνία να υπερβεί τους περιορισμούς της μνήμης; Ο Γκοσποντίνοφ δηλώνει εξαρχής την αδυνατότητα να μιλήσει κανείς με ακρίβεια για το παρελθόν. Σε μια μικρή βουλγαρική πόλη της δεκαετίας του 1920 ένας μάγος κρατά κλειδωμένο το στόμα ενός παιδιού: το παιδί είναι ο παππούς του αφηγητή. Το παιδί μπορεί μόνο να βγάζει άναρθρες κραυγές, παγιδευμένο σε ένα freak show όπου βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα αγόρι που έχει κεφάλι ταύρου: έναν μίνι μινώταυρο, δηλαδή. Ο αφηγητής με ένα μυτερό μπαστούνι «τσιγκλάει» το τέρας να μιλήσει. Μέσα από εναλλαγή των γενεών και της οπτικής γωνίας, το αυτοβιογραφικό ανέκδοτο επικεντρώνεται στο μαρτύριο και στη σύνθλιψη της μνήμης αυτού του απομονωμένου, απορφανισμένου τέρατος.
Πριν από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου οι Βούλγαροι δεν είχαν βγει από τα σύνορα της χώρας τους. Προσπαθούσαν να φτιάξουν τις εικόνες του έξω κόσμου μέσα από σπαράγματα κινηματογραφικών εικόνων και σκηνών παρμένων από αφίσες. Πληροφορήθηκαν, μάλιστα, την αλλαγή του καθεστώτος μόνο μέσω της τηλεόρασης. Η ιστορική αλήθεια (και μνήμη) παραμένει ανοιχτή σε πολλαπλές εκδοχές αφήγησης, σαν να πρόκειται όντως για έναν λαβύρινθο, ή για μιαν αλληγορία. Άλλη η αφήγηση του Μινώταυρου, άλλη αυτή του Θησέα." (Από κείμενο του Νίκου Ξένιου στο BookPress.gr, 23/7/2018)

Περιεχόμενα

ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΗ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ: Η ΥΠΟΘΕΣΗ Μ.
ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΣΠΙΤΙ
TIME BOMB
(ΝΑ ΑΝΟΙΧΤΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ)
ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΒΩΤΙΟ
Ο ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΩΝ
ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
ΣΩΜΑΤΙΔΙΑΚΗ ΦΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ
ΤΕΛΕΙΩΜΑΤΑ
ΕΠΙΛΟΓΟΣ