ΠΑΤΡΕΙΔΑ

Περιεχόμενα

Ποιος οργισμένος ουρανός μάς γύρισε την πλάτη;
Ποιος κλέφτης άκαρδος καιρός μάς έριξε αλάτι πάνω στις πιο βαθιές πληγές;
Στο μεταξύ γεννοβολάμε αισθήματα κι αισθήσεις, πνιγόμαστε μέσα
σε παραισθήσεις
Κι ο ποταμός χόρτασε αίμα, λάσπη και χολή
Εμείς ρουφάμε ώσπου να σκάσουμε, ρουφάμε όπως το αίμα από τρύπημα
βελόνας που την έφαγε σκουριά
Βαδίζουμε χωλοί, τα πόδια μας βαριά, τα λες δεμένα, τριγύρω σφίγγει
το σκοινί της βουλιμίας, ο κάβος της πιο σκάρτης ηδονής κι επιθυμίας
Πληθαίνουν οι αγύρτες, ανασαίνουν τον αέρα γύρω μου - φωνάζω όπως
στα όνειρα, βουβά
Το τέλος το χω δει και κάνω πια πως αγαπώ, παίζω το σκύλο
το γρυπό, που γλείφει ξερό κόκαλο, ή βγάζω γλώσσα δηλητήριο,
μα εκείνη στρέφεται εντός μου
Ίλιγγος, κι η πέτρα ορίζει πια το στόχο, σπάστε την επιφάνεια
του νερού, αυτό το αποτρόπαιο κρυστάλλινο απόστημα της πλάνης
Εσάς σας πρέπει ο βυθός της αναβύθισης, κι η κόλαση που εγγυάται
αγιότητα
Ραντεβού στο κορδόνι...
[Από την έκδοση]