ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ

Παρουσίαση

«Ονόμασα την αφήγησή μου "μυθιστορία" γιατί γράφοντας κατάλαβα ότι η ανάπλαση των περασμένων δεν στηρίζεται μόνο στη μνήμη, μα και στη φαντασία, μια φαντασία ενεργή, που μπορεί να ανασκαλεύει τα συναισθήματα χωρίς όμως να ψεύδεται για τα γεγονότα».
Ο Απόστολος Δοξιάδης εξιστορεί τη ζωή του από τα πρώτα παιδικά χρόνια μέχρι την ενηλικίωση. Στο επίκεντρο της αφήγησης βάζει την πολιτική, την παρατήρηση, το βίωμα και αργότερα την πράξη. Σε ένα περιβάλλον που συνεχώς αλλάζει προς το χειρότερο, ένα παιδί προσπαθεί να καταλάβει αυτό που οι μεγάλοι γύρω του βιώνουν ως μια άστατη κοινοβουλευτική δημοκρατία, διαμορφώνοντας τον χαρακτήρα και τις ιδέες του σε συνεχή διάδραση με τα γεγονότα. Το πραξικόπημα του Απριλίου του 1967 φέρνει δραματικές αλλαγές στον τόπο αλλά και στην οικογένεια του αφηγητή. Η κορύφωση του φοιτητικού κινήματος τον βρίσκει ενεργό στην αντίσταση κατά της δικτατορίας, σε μια Αριστερά με μεγαλεπήβολα οράματα και ατέλειωτες έριδες, δοσμένο σε έναν αγώνα που άλλοτε φαίνεται συγκλονιστικός και άλλοτε χωρίς ελπίδα, αλλά συνεχώς αναγκαίος και επικίνδυνος.
Ο "Ερασιτέχνης επαναστάτης" είναι μια εξομολογητική ιστορία ενηλικίωσης και μια συναρπαστική περιπέτεια. Παράλληλα όμως είναι ένας στοχασμός για την πρόσφατη Ιστορία του τόπου, τη φύση των ακραίων καταστάσεων και της ριζοσπαστικής πολιτικής που τρέφουν, όπως και για τη μοίρα της γενιάς που διαπλάστηκε στα χρόνια της δικτατορίας, μιας γενιάς που αφήνει έντονα τα σημάδια της και στο σήμερα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Απόστολος Δοξιάδης έκανε μια επίμονη εργασία για να ανακινήσει τις νεανικές μνήμες μας από την εποχή της δικτατορίας, αλλά και για να οξύνει την ενσυναίσθηση, την (αυτο)κριτική ματιά, την επανεξέταση των ?αντιχουντικών και αριστερών? πεπραγμένων. Κεντρίζει το απομυθοποιητικό βλέμμα, με ενδοσκόπηση και αναστοχασμό. Το έργο του συγκινεί μα και βάζει σε βαθιά σκέψη, με τους αδογμάτιστους κι αναθεωρητικούς στοχασμούς του, τις ψυχολογικές αναλύσεις και περιγραφές. Υποστηρίζεται από την επίπονη, ακάματη εργασία του, που πρέπει να τον «στράγγιξε», να τον εξάντλησε, με όλη αυτή τη δουλειά ανάσυρσης, φιλτραρίσματος και κρίσης των αναμνήσεών του. (Θόδωρος Σούμας, bookpress.gr 17/04/2019)