ΑΚΤΟΣΗΜΕΙΑ [AMERS]

Παρουσίαση

Κι εσείς, Θάλασσες, που διαβάζατε μέσα σε πιο μεγάλα όνειρα, θα μας αφήσετε άραγε ένα βράδυ στης Πολιτείας την εμπατή, ανάμεσα στη δημόσια πέτρα και τους μπρούτζινους όσχους;
Μεγαλύτερο, ω πλήθος, το ακροατήριό μας πάνω σ' αυτή την πλαγιά μιας εποχής αγήρατης: η Θάλασσα, απέραντη και πράσινη σαν χαραυγή στ' ανατολικά των ανθρώπων,
Η Θάλασσα γιορτινή πάνω στις κλίμακές της σαν πέτρινη ωδή: στα σύνορά μας άγρυπνά και γιορτάζει, σιγομιλά και γιορτάζει στων ανθρώπων το ύψος - η Θάλασσα η ίδια η αγρύπνια μας, σαν θεϊκή διακήρυξη... [...] (Από την έκδοση)

Περιεχόμενα

ΕΠΙΚΛΗΣΗ
"Κι εσείς, Θάλασσες,..."
"...Θα σας κάνω να κλάψετε, περισσεύει ανάμεσά μας η χάρη"
"Ποίηση για να συνοδεύσει την πορεία μιας απαγγελίας προς τιμήν της Θάλασσας."
"Έτσι υμνημένη, θα είσαι ζωσμένη, ω Θάλασσα, μ' έναν άμεμπτο ύμνο."
"...Μα ήταν τόσος πολύς ο καιρός που λαχταρούσα ετούτο το ποίημα"
"Κι είναι η Θάλασσα που ήρθε προς το μέρος μας επάνω στις πέτρινες βαθμίδες του δράματος:"
ΣΤΡΟΦΗ
Πόλεις ψηλές φωτίζονταν σ' όλο το θαλασσινό τους μέτωπο
Του Κυρίου των άστρων και της ναυσιπλοΐας
Ήρθαν οι γυναίκες Τραγωδοί
Οι Πατρικίες είναι κι αυτές στους εξώστες
Λόγος απ' το στόμα της Ποιήτριας
Κι αυτή η κόρη πλάι στους Ιερείς
Ένα βράδυ που χέρι θεϊκό υποσχέθηκε
Ξένε που το πανί σου
Στενά είναι τα πλοία
ΧΟΡΟΣ
"Θάλασσα του Βάαλ, Θάλασσα του Μαμωνά -"
"Μαζί μ' εκείνους εκεί που, φεύγοντας, στις αμμουδιές αφήνουν τα σανδάλια τους"
"...Αμέτρητη η εικόνα, και το μέτρο, σπάταλο."
"- Και σ' Εκείνην εκεί την ανθρώπινή μας ηλικία λέμε"
"- Στην έρημη Πολιτεία, πάνω απ' την αρένα, ένα φύλλο περιπλανώμενο μες στο χρυσό της βραδιάς"
ΑΦΙΕΡΩΣΗ
"Μεσημέρι, τα πυρόξανθα αγρίμια του, οι λιμοί του"
ΠΟΥΛΙΑ
I - XIII
ΠΟΙΗΣΗ
(Ομιλία αποδοχής του βραβείου Νομπέλ λογοτεχνίας 10 Δεκεμβρίου 1960)