ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

Παρουσίαση

Στο εστιατόριο ενός σιδηροδρομικού σταθμού στο Ελσίνκι, στην Ευρώπη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, δύο πολιτικοί πρόσφυγες, ο βιοπαλαιστής Κάλε και ο αστός Τσίφελ, συναντιούνται σχεδόν τυχαία και συζητούν εφήμερα για θέματα φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους: Ξεκινώντας από την καθημερινότητα της προσφυγιάς, όπου τα πούρα είναι κακής ποιότητας, η μπίρα αραιωμένη και ο καφές δεν είναι καφές, αναλύουν σημαντικά ζητήματα της πολιτικής και της ηθικής, μιλώντας για τα διαβατήρια, τον υλισμό, τις αρετές, την πορνογραφία, τον πόλεμο, το σχολείο, τον πατριωτισμό και τη δημοκρατία.
Στους Διαλόγους προσφύγων ο Μπρεχτ αξιοποιεί βιωματικό υλικό από την περιπλάνησή του ανά την Ευρώπη, όπου βρέθηκε ως πρόσφυγας, διωκόμενος από το ναζιστικό καθεστώς, για να καυτηριάσει την υποκρισία των ισχυρών σε βάρος των ανίσχυρων. Οι δύο διαφορετικοί κόσμοι του εργάτη Κάλε και του διανοούμενου Τσίφελ συνθέτουν εν τέλει ένα αδιάσπαστο σύνολο, που φωτίζει πτυχές της ζωής του συγγραφέα και σκιαγραφεί την κοινωνία την εποχή του ναζισμού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Οι Διάλογοι διαμείβονται μεταξύ δύο Γερμανών εξόριστων στη Φινλανδία, που δραπετεύουν από τα τάγματα των Ναζί: του μεγαλόσωμου πολυλογά Τσίφελ, μέλους της αστικής ιντελιγκέντσια, και του κοντόχοντρου Κάλε, ενός χαμηλών τόνων αλλά υψηλής αντίληψης σκεπτικιστή και κυνικού θυμόσοφου. (?) Ο Τσίφελ και ο Κάλε δεν είναι ηρωικές φιγούρες, αλλ’ αντιπροσωπευτικοί «θεατρικοί» χαρακτήρες του Μπρεχτ, διφορούμενοι όπως η Μάνα Κουράγιο, ο Γαλιλαίος και ο Πουντίλα, εκπρόσωποι της μαρξιστικής ηθικής ? στον βαθμό που η ταυτότητά τους προσδιορίζεται με κριτήριο τις ενέργειές τους. Πρόκειται για φιλοσοφικούς Διαλόγους που αφορούν την επιβίωση σε σκοτεινούς καιρούς: θέμα πιο επίκαιρο από ποτέ! ». (Νίκος Ξένιος, bookpress.gr, 29/03/2022)