ΕΚΤΑΚΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ

Παρουσίαση

Ανεπανόρθωτα νέα νοτιάδες δριμείς και απαστράπτων καιρός βροχερός ανατρέπουν προβλέψεις και διάθεση να μιλήσει κανείς για σημάδια επαφής διασταυρώσεις βλεμμάτων. Κατά μήκος των ακτών τ' ουρανού σώματα ηλιάζονται σε πείσμα όσων διαλαλούν ότι βασίλειο τυφλών δεν υπάρχει και άρα είναι ψέματα όσα λέγονται για εκείνο το ασυμμάζευτο ζώο την ακοή όπως σέρνεται με τα πλοκάμια της απλώνοντας παντού. Κάτω απ' το χώμα ο ουρανός πλάθει δικό του φως δικά του αστέρια νέμεται που αναμασούν διαρκώς βοσκές βροχής και όσο βαθαίνει η νύχτα φλέγονται οι φλέβες διάφανες παιδιών που ασήμωσαν τον ύπνο τους σε υπερούσια μήτρα. Η αγάπη στήνει δόκανα και ο σεβάσμιος ήχος της ταχύτητας τώρα αναπαύεται σκουριά σε μάντρες που χάσκουν αδιάντροπα στις παρυφές της πόλης. (Από την έκδοση)

«σ’ όλες τις γλώσσες η σιωπή σημαίνει αγάπη και ηχηρό ξημέρωμα του πάνω κόσμου»

Στο Έκτακτο δελτίο καιρού τα ποιήματα, ανατρέποντας το πραγματικό, αναπτύσσονται ως ροή συνείδησης, δημιουργώντας ένα συνεχές λόγου που παραπέμπει στο όνειρο. Αυτή η συνεχής ροή, βασισμένη μορφολογικά σε πλήθος εικόνων, υποστηρίζεται από έναν τύπο πρόζας που ενυπάρχει στα ποιήματα και την απουσία στίξης πλην της τελείας. Στη μορφολογική αυτήν επιλογή και τον χειρισμό της, σε απόλυτη ταύτιση με το νοηματικό φορτίο, έγκειται η μορφοπλαστική δεινότητα του Παπαγεωργίου... (Βαρβάρα Ρούσσου, bookpress.gr, 15/10/2017)

Περιεχόμενα

Ανεπανόρθωτα νέα
Στο δάσος
Από το ένα μάτι
Εκεί που συχνάζουν
Ανάσκελης λίμνης καθρέφτισμα
Νύχια γαμψά
Νύχτα μ' ευφρόσυνου χορού
Το δέρμα
Το αίμα
Φίδι ακόμα
Στους λευκούς κροτάφους
Πένθος των λουλουδιών
Τίποτα με την πτώση
Κούρεμα υπόλευκου απαλού μαλλιού
Τα φύλλα
Τώρα και η μνήμη
Το φως αντανακλά
Ώρες αιωρούνται αναποφάσιστες
Εν μέσω ουρανόπεμπτης οδύνης
Η ευπάθεια του κίτρινου
Ψίθυροι ακαλλιέργητοι
Απλώνω παλάμη ανοιχτή
Η απλωμένη νωχέλεια
Κυλιόμενη σκάλα
Του άστεγου
Ανατέλλει με ορμή
Φθαρμένα νήματα
Αλαφροΐσκιωτο φως
Με βέλασμα πέφτουν
...παρά η απόσταση
Από το λευκότερο λευκό
Προβιές εξημερωμένων
Ανοίγω φύλλο αγάπης
Και πάντως το κατάλευκο
Τώρα τα χέρια
Χέρι τυφλού
Κατά τ' άλλα
Στις ρώγες των δαχτύλων
Η τελευταία ρυτίδα
Έλα να σου δείξω