ΙΑΤΡΙΚΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ

Παρουσίαση

Στο πρώτο του βιβλίο με Διηγήματα ο Σπύρος Μπρίκος αξιοποιεί την ιστορία ως μνήμη και εμπειρία μέσω της οποίας ερμηνεύει το παρελθόν, προσεγγίζει το παρόν και φιλοδοξεί με καλύτερους όρους να αναδομήσει το μέλλον. Αφετέρου, με μια καινοτόμα πρόταση, εισάγει στις ιστορίες του όρους της ιατρικής επιστήμης, πραγματικά περιστατικά, πληροφορίες, στοιχεία που εμπλέκονται δυναμικά καθιστώντας ιδιαιτέρως θελκτικά και ολοζώντανα τα 32 κείμενά του. Φιλοξενώντας μάλιστα στο επίμετρο του βιβλίου άκρως διαφωτιστικές και αυστηρά επιλεγμένες ιστορικές πληροφορίες και μια ενδεικτική βιβλιογραφική αναφορά, επιτυγχάνει μια διαλεκτική σχέση μαζί του, που είναι και το ζητούμενο του βιβλίου. Γιατί ο συγγραφέας δεν διηγείται μόνος και εξ αποστάσεως, μπαίνει στο πετσί των θεμάτων του, μεταβιβάζει τις εμπειρίες και τα ερεθίσματά του, επεξηγεί την αφορμή και τον τελικό του στόχο.
Μέσα από μια ευρεία θεματική ενότητα, με ασυνήθιστη διάταξη της ύλης που προσδίδει μια ολοζώντανη δομή -σχεδόν ομιλούσα, στο γραπτό κείμενο, με τίτλους ιδιαίτερα προκλητικούς όπως ενδεικτικά: ίλιγγος περιστροφικού τύπου, στα Δούβιανα (υποτροπή ιλίγγου), ύπνος REM, διαφορική διάγνωση, απόπτωση, για τη διάσωση της μεσογειακής πασχαλίτσας, δαρβινικό παράδοξο, καληνύχτα μπολσεβίκε, @ρθρο - παιδικός, οροθετική γραφή, κράτα την ινσουλίνη για το βουνό Αντρέα κλπ, ο Σπύρος Μπρίκος παρουσιάζει μια καλά ενορχηστρωμένη, ώριμα διατυπωμένη και σύγχρονη πεζογραφική πρόταση.
Το κεντρικό πρόταγμά του στον άνθρωπο αναδεικνύεται και από τη διάρθρωση των διηγημάτων του που χωρίζονται σε τρεις ενότητες με βάση το ανθρώπινο σώμα: Κεφαλή, Σώμα, Άκρα. Ενώ το "Ιατρόλεξο" που ακολουθεί, μια συστηματική επεξήγηση των ιατρικών όρων που συναντάμε στη διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου, σε επιμέλεια της ιατρού Ελένης Χρήστου, αποτελεί όχι μόνο ένα ακόμη επιβοηθητικό στοιχείο της ανάγνωσης, αλλά και μια σύντομη σφαιρική ενημέρωσή μας για το ανθρώπινο σώμα. Ενδεχομένως και ένα αυτοτελές 33ο διήγημα(!), τόσο γλαφυρά που είναι διατυπωμένες οι σχετικές πληροφορίες. Τέλος δε λείπει σε κάποια σημεία και η ποίηση με μια αυτοτελή μορφή:
"Ξύπνα
Όσους ανδριάντες και αν γκρεμίσουν
Η χώρα των λαών θα είναι για πάντα σπαρμένη με νικηφόρους Βλαδίμηρους
Ξύπνα
Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν ξημερώσει
Ξύπνα
Η μήτρα της Ιστορίας ξεκίνησε τις διαστολές της
Μια νέα οργανογέννεση συντελείται
Ο Νιοστός Βλαδίμηρος πάλλεται μέσα στα κοκκινόμαυρα σπλάχνα
Όπως το πλήκτρο ενός πιάνου μέσα στο μαύρο κύμβαλο
Και ο κόσμος θα αλλάξει
Ρυθμικά
Ώριμα
ΑΝΑΙΜΑΚΤΑ;
Όπως το σόλο μιας ορχήστρας
Όπως το τελείωμα ενός τραγουδιού
Όπως το Πρώτο φως της μέρας
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΕ." (Από την παρουσίαση της έκδοσης)