ΔΕΛΤΑ ΟΠΩΣ ΔΙΔΩ

Παρουσίαση

Εκατό σχεδόν χρόνια πέρασαν από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το 1922 είναι η χρονιά που γράφτηκε μια αιματοκυλισμένη σελίδα της σύγχρονης ελληνικής και της παγκόσμιας ιστορίας. Η Μικρά Ασία με τις πολυάνθρωπες ελληνικές αποικίες και τη Σμύρνη, το σταυροδρόμι των πολιτισμών όπου ο ελληνισμός δέσποζε, είχε οριστικά χαθεί. Μαζί της καταστράφηκε και ένας ακμαίος πολιτισμός.
Το αφήγημα της Μαριάννας Κουμαριανού επαναφέρει μνήμες μιας ζωής που έσφυζε στα Μικρασιατικά παράλια. Τσεσμέ, Έφεσος, Αϊβαλί, Κορδελιό, το κοσμοπολίτικο Αϊδίνι και φυσικά το "Παρίσι του Λεβάντε", η Σμύρνη, με την Μπέλλα Βίστα, την Πούντα, τον Φραγκομαχαλά και όλες τις κοινότητες των εθνών, τις αμέτρητες συντεχνίες, τα ιδρύματα, τα σχολεία, τα τυπογραφεία, τους εμπορικούς οίκους και όλο το ανθρωπομελίσσι που συμβίωνε στην Ιωνία.
Η αναπόληση έχει την προσωπική, μυθοπλαστική ματιά της συγγραφέως και γίνεται μέσα από τα μάτια ενός παιδιού σαν μια υπόμνηση για να μη σβήσει ο χρόνος ό,τι υπήρξε και ένα ερέθισμα να συλλογιστούμε τα ανθρώπινα δεινά. Αυτό ίσως θα ήθελε και η Δίδω, το κορίτσι που έφυγε από το Αϊδίνι και εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη έως την καταστροφή της. Η Δίδω Σωτηρίου (1909-2004) έζησε μέσα στη θύελλα κι αργότερα έγραψε για όσα βίωσε, για το πόσο "θηρίο είν' ο άνθρωπος", για τους Νεκρούς και για τα Ματωμένα Χώματα, με "μοναδική έγνοια να συμβάλλω στην ανάπλαση ενός κόσμου που χάθηκε για πάντα, να μην ξεχνούν οι παλιοί, να βγάλουν σωστή κρίση οι νέοι". (Βασιλική Τζόκα, από την έκδοση)