Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Μια αρκετά καλή και ουσιώδη εξιστόρηση της πορείας της Δημοκρατίας της Βαιμάρης. Το βιβλίο αναφέρεται σε αρκετά γεγονότα, παρότι φυσικά δεν παύει να είναι σχετικά σύντομο, καθώς ο στόχος του είναι ο μέσος αναγνώστης να μάθει τα βασικά για αυτήν την περίοδο και να πω την αλήθεια το καταφέρνει. Η ιστορική ανάλυση δεν είναι επιφανειακή και καταργούνται αρκετοί μύθοι που μπορεί να έχει ο μέσος άνθρωπος (συμπεριλαμβάνοντας και τον εαυτό μου) περί εκείνης της εποχής, πχ ότι σχεδόν ολοκληρωτικά η Ύφεση και η οικονομική κρίση οδήγησαν τους ναζί στην εξουσία. Η άνοδος των Ναζί έγινε μέσα από πάρα πολλούς παράγοντες και δεν είναι μια "απλή υπόθεση". Ένα σημείο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι οι πρώτοι γνωστοί πολιτικοί που εναντιώθηκαν στο καθεστώς των ναζί ήταν ριζοσπάστες εθνικιστές, τους οποίους ο Χίτλερ δολοφόνησε, μετά από λίγο καιρό. Αυτοί οι εθνικιστές όπως ο Γιουνγκ ή ο Στράσερ ήταν σοβαροί, ελεύθερα σκεπτόμενοι και άνθρωποι του πνεύματος, ωστόσο αποτελούσαν πρόβλημα για τους ναζί (το αναφέρω διότι αρκετοί στον εθνικιστικό χώρο, κλείνουν το μάτι ως προς αυτό το καθεστώς). Δεν βάζω 5 αστέρια, κυρίως επειδή ο ιστορικός φαίνεται ξεκάθαρα πως ανήκει στο αριστερό πολιτικό φάσμα, θεωρεί τους σοσιαλοδημοκράτες-φιλελεύθερους τους "μετριοπαθείς μεταρρυθμιστές προοδευτικούς" (τους "καλούς της ιστορίας") ενώ για τους κομμουνιστές δεν αναφέρει έντονα το γεγονός πως ήταν κατά της δημοκρατίας και πως ήταν η τρίτη πολιτική δύναμη καθώς έπαιρναν 15% (αυτοί δεν ήταν κίνδυνος για την δημοκρατία;). Επίσης ένα άλλο αρνητικό-ρηχό σημείο του βιβλίου είναι όταν υπονοεί ότι οι ΕΣ ανήκουν στην δεξιά (η οποία εδώ και πολύ καιρό έχει πάψει να υφίσταται), ενώ άμα πεις σε έναν ΕΣ ότι είναι δεξιός θα σε βρίσει το λιγότερο . Παρά την επιφανειακή ιδεολογική ανάλυση και το ότι καταλαβάνεις "τι ψηφίζει", παραμένει ένα αρκετά καλό βιβλίο ως εισαγωγή για αυτήν την περίοδο.

Μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση, της εξαιρετικά σημαντικής περιόδου της Δημοκρατίας της Βαιμάρης, η οποία απευθύνεται μάλλον σε αμερικάνικο αναγνωστικό κοινό, καθώς είναι φανερό, οτι ο συγγραφέας δεν διαθέτει την ευρωπαική εγγύτητα, όταν αναφέρεται σε γεγονότα πριν το 1918 (ο Μπίσμαρκ και η ενοποίηση του Ράιχ, ο πόλεμος των χαρακωμάτων) ενώ σε διάφορες αναδρομές, δεν αναφέρονται καθόλου ορισμένα σημαντικά γεγονότα, όπως η διπλωματία της Αυστροουγγαρίας,οι μάχες της Υπρ, του Βερντέν, του Σομμ κτλ.

Τα θετικά σημεία του βιβλίου, είναι η συνοπτική παρουσίαση (ως πρόλογος) των πολιτικών και στρατιωτικών πρωταγωνιστών της δεδομένης περιόδου, καθώς επίσης και η εξέταση των πολιτικών φορέων και τάσεων, που δημιουργήθηκαν μέχρι την επικράτηση του NSDAP.
Επίσης, η μετάφραση της κυρίας Φωτεινής Πίπη είναι λαμπρή, με το βιβλίο να έχει πολύ ομαλή ροή και ρυθμό.
Επιπλέον, ο συγγραφέας βασίζεται κυρίως σε γερμανόφωνη βιβλιογραφία και αναφέρει αρκετές πληρφορίες, για θέματα πολιτικής, οικονομίας και κοινωνιολογίας , που δύσκολα αναφέρονται σε πιο συγγράματα.

Τα αρνητικά του βιβλίου, είναι ότι ο συγγραφέαςς δεν ακολουθεί μια γραμμική χρονική παρουσίαση των γεγονότων, γεγονός που πιθανόν να κουράσει τον αναγνώστη ενώ κάποιες φορές κάνει αναφορές του τύπου ΄΄η σύγχρονη έρευνα έχει επιβεβαιώσει (η καταρρίψει) το ότι.....΄΄ χωρίς να κάνει κάποια βιβλιογραφική παραπομπή.
Τέλος, η κρίση του για τη δράση του Χίτλερ, στο Σύνταγμα Λίστ (σελ.83-85) εκτός του ότι παραβιάζει κάθε έννοια λογικής, είναι και επιστημονικά απαράδεκτη, καθώς η (δικαιολογημένη εκ των υστέρων) εμπάθεια του, συσκοτίζει την αμερόληπτη κρίση που πρέπει να διαθέτει ένας ιστορικός.

Για μια πιο στιβαρή ιστορική παρουσίαση της συγκεκριμένης περιόδου, μπορείτε να εμπιστευτείτε το αριστούργημα του Heinrich Winkler ΄΄Βαιμάρη.Η Ανάπηρη Δημοκρατία. 1918-1933΄΄ από τις εκδόσεις Πόλις.