ΑΝΑΔΟΧΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

Παρουσίαση

"Και μη μου πεις ξανά κολύμπι πως δεν ξέρεις
στη θάλασσα των ξεβρασμένων αναμνήσεων
πως θα πνιγείς
χωρίς μια νοσταλγία παροντική
να επιπλέει για να γραπωθείς
κίνητρο να σου δώσει για τη σωτηρία"

Αν πατρίδα μας είναι η παιδική μας ηλικία, κατά τη γνωστή, εμφατική προσέγγιση, τότε η ποίηση θα μπορούσε να είναι και μία διαρκής επίκληση του παιδιού που ήμασταν, της αρχής, του κόσμου του αρχέγονου. Πρόκειται για ένα συνεχές ταξίδι μέσα στον χρόνο, από αυτό που γίναμε, σε αυτό που θέλαμε να γίνουμε, σε αυτό που ακόμα το ερώτημα «ποιος είμαι;» κρυβόταν πίσω από μεγάλα, ανοιχτά μάτια που ανακάλυπταν τη ζωή. Πρόκειται όμως και για ταξίδι χωρίς εχέγγυα, χωρίς εξασφαλίσεις. Κανείς προορισμός δεν είναι σίγουρο ότι θα είναι εκεί που περιμένουμε. Κι αν ακόμα φτάσουμε, μπορεί όλα να έχουν μετακινηθεί αλλού.
Η Πηνελόπη Γιώσα στην ποιητική της συλλογή Ανάδοχοι Καιροί αμφιβάλλει για τον κόσμο που ζει, είναι δύσπιστη, επιφυλακτική για τις μέρες που ζούμε, για το τώρα. Γι’ αυτό και τις βαφτίζει αυτές τις μέρες με μία αρνητική αμφισημία, όπως το «ανάδοχοι καιροί». Καιροί που έχουν αναλάβει να μας μεγαλώσουν, καιροί που ανέλαβαν το έργο της ενηλικίωσής μας. Αν όλα πήγαιναν όμως καλά, δεν θα είχε νόημα η αναφορά στην αναδοχή, ούτε καν θα σχολιάζαμε τους καιρούς που περνάνε. Το ταξίδι αρχίζει. Πρέπει να βρεθούν οι δεσμοί που μας κρατάνε, όχι δέσμιους αλλά δεμένους πάνω στην πορεία που χαράξαμε, που θα θέλαμε να είχαμε χαράξει, που παλεύουμε να χαράξουμε κόντρα στους δύστηνους καιρούς. Ο βίος όμως δεν έχει και πολλά να κρατηθεί. Σαν ένα καράβι, στο μόνο που μπορεί να υπολογίζει είναι η υδάτινη διαδρομή. Και στα πανιά, εκεί ψηλά, μην περιμένετε τίποτα καραβόπανα και πολύπλοκους κόσμους, παρά μόνο λέξεις κι αυτές ευάλωτες στους ανέμους. Και δεν είμαστε καν καράβια πολυταξιδεμένα. Ένα κορμί είμαστε που δοκιμάζεται στην κολύμβηση. Σε αυτή τη μεγάλη υδάτινη διαδρομή που ξεκινάει κυριολεκτικά μέσα στο νερό. Και η αρχή όλων, η πρώτη στιγμή που βγαίνουμε πάνω, για την πρώτη ανάσα μας. Με απασχολεί το ίδιο ακριβώς ερώτημα: Τι γίνεται μέσα στο ποτάμι που κυλάει. (Από κείμενο του Φιλήμονα Καραμήτσου στο BookPress.gr, 27/1/18)

Περιεχόμενα

- ΔΕΙΝΟΙ ΚΟΛΥΜΒΗΤΕΣ
- ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ
- Η ΣΥΚΙΑ
- ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗ
- ΕΙΚΟΝΑ ΔΕΙΛΙΝΟΥ
- ΤΟ ΑΦΡΟΝ ΓΗΡΑΣ
- ΤΟ ΟΙΔΗΜΑ
- Ο ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ
- ΨΥΧΑΝΕΜΙΣΜΑ
Μονωδία
Χορικό
- ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΟΥΝΤΕΣ
- ΥΠΟΚΛΙΣΗ
- MERRY CHRISTMAS
- ΑΜΑΡΤΩΛΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
- ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
- Η ΓΛΩΣΣΑ
- Η ΦΛΕΒΑ
- ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ
- Ο ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ
- ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ
- ΟΙΚΑΔΕ
- ΓΙΑΝΝΙΝΑ
- ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟ
- ΤΟ ΔΑΣΑΚΙ ΤΗΣ ΑΧΝΑΣ
- ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΦΡΑΝΚ
- ΤΟ ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΟ
- ΝΥΧΤΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ
- ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ
- ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
- ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
- ΑΥΤΟΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ
- Η ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ
- ΩΡΕΣ
- ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ