ΓΙΟΙ ΚΑΙ ΚΟΡΕΣ

Παρουσίαση

Ο παππούς μου ήταν ένας ήσυχος άνθρωπος που φορούσε ακουστικό βαρηκοΐας και για να μη δυσκολεύει τους υπόλοιπους περνούσε τη μέρα του όσο πιο διακριτικά γινόταν, όπως οι περισσότεροι παππούδες και γιαγιάδες που έχω γνωρίσει. Η ακοή του χάθηκε τη μέρα που τορπίλισαν το πλοίο στο οποίο ήταν ναύτης. Ήταν 15 Αυγούστου 1940 και πλοίο, το καταδρομικό "Έλλη".
Η αδυναμία μου να τον φανταστώ νέο και η συνειδητοποίηση πως οι μεγαλύτεροι υπήρξαν παρόντες σε γεγονότα που οι νεότεροι γνωρίσαμε μόνο σαν πιθανά θέματα των πανελληνίων εξετάσεων ήταν το έναυσμα αυτής της παράστασης.
Οι ηθοποιοί της πρώτης εκδοχής και εγώ απευθυνθήκαμε σε ηλικιωμένους από όλη την Ελλάδα, θέτοντας το ίδιο ερώτημα: "Αν έπρεπε να ξεχωρίσετε μία και μόνη ιστορία από όλη σας τη ζωή, ποια θα ήταν αυτή;" Η ερώτηση ήταν ανοιχτή χωρίς καμία άλλη υπόδειξη ή διευκρίνιση και οι απαντήσεις βιντεοσκοπήθηκαν.
Οι συνεντεύξεις πάρθηκαν από τον Μάιο του 2011 έως τον Απρίλιο του 2012 και προέρχονται από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο (Αθήνα, Κομοτηνή, Κιλκίς, Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη, Σπάρτη, Καβάλα, Αμοργό, Χίο, Κρήτη, Κεφαλονιά, Δράμα, Ιθάκη, Λάρισα, Βόλο, Ιωάννινα, Λευκωσία κ.λπ.). [...] (Από την έκδοση)