ΟΙ ΛΟΥΟΜΕΝΕΣ

Παρουσίαση

Μια γυναίκα είναι ξαπλωμένη μπρούμυτα μέσα σε μια μεγάλη μεταλλική λεκάνη γεμάτη νερό. Μαντεύω ότι μου είναι γνωστή. Κάτι συμβαίνει στον λαιμό της, κάτι έχει κολλήσει εκεί μέσα. Τα μυστικά μάχονται μέσα της με νύχια και με δόντια να μην πνιγούν. Τη γυρίζω ανάποδα για να τα προλάβω, αλλά αυτά γλιστράνε πίσω στον οισοφάγο και πέφτουν στο στομάχι της. Τα μυστικά της είναι σαν τα τζιτζίκια, τα ακούω παντού, μου τρυπάνε τα αυτιά αλλά δεν τα βλέπω. Η γυναίκα προτιμά να πνιγεί παρά να αφήσει τα μυστικά της ελεύθερα. Το μέτωπό της είναι μούσκεμα, πάνω του αναβλύζει μια μικρή πηγή νερού ή ιδρώτας αγωνίας.
Είμαστε εξαιρετικά σεμνότυφες και έξυπνες πολύ, άλλωστε σε όλη μας τη ζωή ήμασταν σκλάβες και ξέρουμε πώς να χειριζόμαστε τις καταστάσεις ώστε να μη διαταραχτεί αυτό για το οποίο τόσο σκληρά αγωνιστήκαμε. Ακούμε χωρίς να δείχνουμε ότι προσέχουμε, γελάμε χωρίς να κουνάμε τα δόντια μας, βλέπουμε χωρίς να μας κοπάζουν. Το πουλί της ελευθερίας πετάει πάνω ψηλά σε ευθεία γραμμή και ποτέ δεν έρχεται δεύτερη φορά. Δεν προλαβαίνεις να το δεις, αλλά χωρίς τη σκιά του δεν υπάρχει κατεύθυνση. [...] (Από την έκδοση)