ΛΑΚΑΝ: ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ / ΒΕΡΝΙΕΡ: ΑΝΘΟΔΕΣΜΗ ΑΠΟ ΤΣΟΥΚΝΙΔΕΣ

Παρουσίαση

ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
Το θεατρικό έργο Ακόμη μία στιγμή του Φαμπρίς-Ροζέ Λακάν (Fabrice-Roger Lacan) δημοσιεύθηκε στο τεύχος 1459 του περιοδικού L'Avant-Scene Theatre το 2019 και ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία σε σκηνοθεσία Bernard Murat στο Θέατρο Edouard VII στο Παρίσι την ίδια χρονιά. Πρώτη φορά κυκλοφορεί στην Ελλάδα σε ελκυστική μετάφραση του ακούραστου Νεκτάριου-Γεώργιου Κωνσταντινίδη, μεταφραστή και κριτικού θεάτρου.
Είναι ένα έργο με πολλά στοιχεία μαύρης κωμωδίας, αλλά αν μεταφερόταν στον κινηματογράφο θα μπορούσε να διαβαστεί και ως ερωτική κομεντί. Το φλερτ, η αγάπη για τη ζωή, η διακριτική γοητεία του πάθους κυριαρχούν ως στοιχεία και αφήνουν το άρωμά τους. Μια γυναίκα που δεν μπορεί να αποδεσμευτεί από μια μεγάλη αγάπη. Ένα φάντασμα που φαίνεται πραγματικό και είναι πάντα παρόν για να καλύψει πάγιες συναισθηματικές ανάγκες. Οι άλλοι δεν μπορούν να δουν τον Τζουλιέν. Εκείνος είναι εκεί, σχολιάζει, παρατηρεί, θυμώνει. Όταν ο θάνατος χωρίσει βίαια τους ερωτευμένους, τι γίνεται η αγάπη που προορίζουν ο ένας για τον άλλο; Σε τι μετατρέπεται και πού πηγαίνει;

ΑΝΘΟΔΕΣΜΗ ΑΠΟ ΤΣΟΥΚΝΙΔΕΣ
Η Ανθοδέσμη από τσουκνίδες είναι το πρώτο θεατρικό έργο του Ζαν-Φρεντερίκ Βερνιέρ (Jean-Frederic Vernier) το οποίο παρουσιάστηκε το 1999 στο Παρίσι στο θέατρο Essaion και κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Δυο αδερφές συνυπάρχουν ένα σαββατοκύριακο και αναπολούν τα περασμένα. Θυμούνται και αναστοχάζονται. Αποκαλύπτουν πράγματα αλλά και αποκρύπτουν άλλα. Ένα ταξίδι στη μνήμη, με όλες τις αποχρώσεις της ανάμνησης, μια βαθιά βουτιά στο παρελθόν, στα παιδικά χρόνια αλλά και στα πιο πρόσφατα. Ο πατέρας, η μητέρα, η σχέση τους, οι δύο αδερφές που -όπως φαίνεται- ίσως μοιάζουν περισσότερο απ' όσο θέλουν να νομίζουν. Σκάβοντας σε πρόσωπα και καταστάσεις, κάνουν μοιραία μια αποτίμηση της ίδιας τους της ζωής. Γελάνε, παλιμπαιδίζουν, συμβιβάζονται, αντιδρούν. Η Αδελαΐδα υπαινίσσεται ότι μπορεί και να σκότωσε τον άντρα της. Η Σοφία είναι ανέραστη. Διαβάζω: "Είμαι ένα τέρας. Δεν αγαπώ κανέναν. Είμαι μια ανέραστη μηχανή, δεν αγαπώ κανέναν και κανένας δεν με αγαπά". Και παρακάτω: "Ήμουν ψυχρή τις λίγες φορές που έκανα έρωτα στη ζωή μου. Αυτό δεν μπορούσε ν' αλλάξει. Άλλωστε, ποιος να θέλει εμένα, εφόσον δεν θέλω κανέναν, εφόσον το σώμα σου δεν δέχεται κανέναν;" [...] (Από τον πρόλογο της Ασημίνας Ξηρογιάννη)

Περιεχόμενα

Επιμέλεια έκδοσης: Ιωσήφ Αρνές, Μαίρη Πίγζα