Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ

Παρουσίαση

Η πορτογαλόφωνη ποιήτρια Γκλόρια Σοφία έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με το περιβάλλον του Πράσινου Ακρωτηρίου, κάτι το οποίο αναδεικνύεται στην ποίηση και τη μουσική της. Είναι μια ανθισμένη μητέρα, ένα "σκέπασμα που απλώνει φως", μια "γη κεντημένη με τη χαρά". Όπως και η ποίηση της, είναι "θλιμμένη και καταστροφική" και παίζει με τις λέξεις σε μια απεριόριστη πρόκληση.
Το μακρινό έμοιαζε αιώνιο
Το σήμερα φαίνεται κοντά
Το αύριο ακούγεται θεότρελο (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Δεν προοριζόταν για μένα
Η θάλασσα του Πράσινου Ακρωτηρίου
Τα παιδιά μου
Χρόνος
Κλόουν
Θάνατος
Όνειρα σε κομμάτια
Είμαι δυνατή, είμαι δυνατή
Μόνο η ποίηση ελευθερώνει
Ξέχνα την ελευθερία
Τι κι αν η ποίηση
Όταν
Αεράκι
Πουλιά
Κλάμα
Κόβοντας τον πόνο
Εύχομαι
Πικρό
Υποφέρω για να σε έχω
Πιστεύεται για το χρώμα
Κατάποση
Δίπλα σου
Πένα
Εύθραυστο
Ευχαρίστηση
Πόνος
Τραγουδώ
Πιστεύω
Το τραγούδι μου
Είσαι
Εικόνα
Σιωπή
Είμαι μάγισσα
Μυρίζει κόκκινο
Είσαι ερωτευμένος μαζί μου;!