ΣΙΩΠΗ ΠΟΥ ΜΙΛΑ

Παρουσίαση

ΟΝΕΙΡΟ ΘΑΝΑΤΟΥ
Στην κηδεία μου ο μόνος που έκλαψε ήταν ο διάβολος.
Κρατούσε μια μποτίλια με κόκκινο κρασί
και κάπνιζε άφιλτρο από τα βαριά,
αυτά που άρεσαν στον πατέρα μου.

Περίεργο... πάντα νόμιζα ότι είχε μαύρα μάτια.
[Από την έκδοση]

Περιεχόμενα

Εν αρχή
Ρόδο
Ναός
Ακόμη μια μέρα
Το κορίτσι από την Ιπανέμα
Madrugada
Δυστοπία
Στιγμή
Εραστές
Το γράμμα
Εκδρομή
Δερματοστιξία
Μικρό ερωτικό
Άρρωστη αγάπη
Αγρυπνία Ι
Αγρυπνία ΙΙ
Drone
Ώρες
Άγγελος
Αθήνα
Φωτεινός σηματοδότης
Άνοιξη
Απολογισμός
Απέραντο γαλάζιο
Δάκρυα
Αφύπνιση
Βροχή
Βλέπω
Δυστύχημα
Έλβις
Πληγή
Ένα ταξίδι μοναχικό
Εξωσωματική εμπειρία
Η μάσκα
Ο ήχος της σιωπής
Ευτυχώς
Πατρίδα
Ελευθέριος Βενιζέλος
Η αρπαγή της ψυχής
Σκεπτόμενη Αθηνά
Η μεταμόρφωση
Μοναξιά
Ηχώ
Καλημέρα
Καλοκαίρι
Κατάθεση ψυχής
Μάταια
Καταραμένοι ποιητές
Λήθη
Κρίνα
Ο καθρέφτης
Ματαίωση
Μνήμες
Ο μαγικός φακός
Σεπτέμβρης
Παράλογο
Παιδί των φαναριών
Όνειρο θανάτου
Προδομένοι εραστές
Σκοτάδι
Σπασμένη κιθάρα
Το κλουβί
Το πάρτι
Οδοιπόρος
Το ρολόι
Το τέρας
Το τραγούδι της βροχής
Το φάντασμα
Τρεμούλιασμα
Νυχτέρι
Υπεράνω
Υποσημείωση
Το τσόφλι
Γέρος
Ελεύθερη βούληση
Επαναστάτες άγγελοι
Το τρένο
Κατ' εικόνα
Σημαντικό ζήτημα
Κερί
Το Αγνώστω Θεώ
Αβραάμ
Συνειδητοποίηση
Χωρίς ελπίδα
Φόβος
Φωτιά