Το αείζωον

Παρουσίαση

Σπάζω το κρανίο του αμνού και αφαιρώ την ιαχή. Στη χούφτα μου λιώνω κάθε της νεύρο και ενώ αυτή ξεκληρίζει τη Γνώση φυλακισμένη στα απόκρυφα, εγώ γεύομαι το αίμα, εκείνο το λευκό που έλουσε την Πίστη της νιότης μου σε ένα σταυροθόλιο, που οι αλαφροΐσκιωτοι ονομάτισαν Ψυχή. Με τα αίματα στα νύχια αναπλάθω ξανά τη στιγμή της Γένεσης: Η βουή συναντάει τη ναυτία και μέσα στον τριγμό της μάχης αιχμαλωτίζω το ηχόχρωμα της Αγάπης. Αυτήν που ο νεωκόρος έκανε νύφη του στα χάη του απύθμενου. Σε αυτό το κατώφλι περιμένω πάντα να μου ανοίξουν την Πύλη, σε αυτό το κατώφλι έχασα την αθωότητά μου, όταν μου αιχμαλώτισαν τον Έρωτα στην αδυναμία. Εδώ παραμένω σιωπηλή, ανέγγιχτη μα ανυπάκουη.
Ενώ τώρα η Πλάση αυθαδιάζει κάτω από την επήρεια του συμβολισμού της Μίας, ξεδιπλώνω τη ματιά μου στον Ομφαλό εκείνον της Πτώσης, που με παρασύρει στο ταξίδι του εν τέλους έχων· στο ταξίδι που ξεκινάω τώρα για δεύτερη φορά νεκρή. Ποίημα ηλιοσκόπιο ουσιότητας θύεται στις άλγες του δυνητικού. Τα πέλματα θυσιάζονται στο βήμα τιθάσευσης της Σιγής στην απόλυτη Αρχή. Έχοντας μετουσιωθεί από τη μετάληψη του ανθρώπινου πνεύματος στη σφαίρα του θείου, ανοίγω τα φτερά μου σε μια ξέφρενη πορεία Ικάρου, καθώς ο θάνατος του Ον και του Εν με ψύχει για τελευταία φορά στη μήτρα της Αυτογνωσίας. (Από το Προοίμιο της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Προοίμιο
Ι.
Α' Σταθμός [Το τέλος της Σιγής]
Β' Σταθμός [Φόβος]
Γ' Σταθμός (Απότμησις)
Παύσις [Αφύπνισις]
ΙΙ.
Δ' Σταθμός [Το συνειδός]
Ε' Σταθμός [Ο τελευταίος πειρασμός]
Στ' Σταθμός [Η ακολουθία του Έαρος]
Ψυχή γυμνή - τέλος
Απόσταξις σπέρματος

Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης
Διορθώσεις: Δανάη Αλεξοπούλου