ΕΛΛΑΔΙΚΟΙ - ΑΡΜΑΝΟΙ - ΒΛΑΧΟΙ - ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΠΕΛΑΣΓΩΝ

Παρουσίαση

Για να πάρει σάρκα κι οστά το ανά χείρας έχω μελετήσει περισσότερους από 500 συγγραφείς, και πάνω από 1500 έργα. Μόνο 33 συγγραφείς εξ αυτών -και τα έργα τους- έχουν εκδοθεί απ' το 1861 έως το 1977. Θεωρώ ως έγκυρη και έγκριτη μόνο την πριν το 1860 βιβλιογραφία, διότι μετά το 1860 που δημιουργείται το κράτος της (νυν) Ρουμανίας και τα άλλα Βαλκανικά κράτη, οι ιστορίες αυτών των κρατών αποσκοπούν στο να ικανοποιήσουν μόνο τις εθνικές και εθνικιστικές ιδεολογίες τους. Όσες ιστορίες γράφτηκαν για τους Βλάχους από συγγραφείς των νεοπαγών βαλκανικών κρατών αποσκοπούσαν στην εξυπηρέτηση των εθνικών μύθων τους, γι' αυτό και δεν έχουν καμιά επιστημονική αξιοπιστία.
Εξεπλάγην διαβάζοντας ότι τον 12ο αιώνα οι Βλάχοι ονομάζονταν στις ελληνικές χώρες Ελλαδικοί ή Σικυώνιοι, ότι τον 9ο και 10ο αιώνα οι κάτοικοι της Ελλάδας ονόμαζαν τη χώρα τους Αρμανία, ότι υπήρξε ένας Βλάχος Τούρκος βασιλιάς των Σελτζούκων, ότι η πόλη Καρχηδόνα ονομαζόταν κι ήταν η Βλαχία της Αφρικής, με εκκλησιαστική αυτονομία συγκεκριμένης Νεαράς του Ιουστινιανού, ότι Βλάχοι από την Ελλάδα έδωσαν το όνομά τους σε πληθυσμούς της Τρανσυλβανίας όταν βρέθηκαν εκεί ως μετανάστες, το 1220, και άλλα και άλλα. Στις σημαντικές εκπλήξεις είναι ότι Σλάβοι δεν κατήλθαν πρώιμα στην Ελλάδα, μα μόνο Σκλάβοι και Σκλαβίνοι που οι σύγχρονοί μας ιστορικοί τους... μεταλλάσσουν σε Σλάβους, γιατί οι πηγές λένε ξεκάθαρα ότι οι Σκλάβοι και οι Σκλαβίνοι ήταν Γέτες. Και ότι οι Γέτες ήταν Έλληνες! Έκπληξη αποτελεί και το ότι οι Κύριλλος και Μεθόδιος δεν ήταν Σλάβοι, ούτε Θεσσαλονικείς, μα Σκλαβηνοί της Τρανσυλβανίας. Δεκάδες άλλες εκπλήξεις που παρουσιάζονται στην εισαγωγή συνοπτικά και -σαφώς- πιο αναλυτικά ανά σχετικό κεφάλαιο.
[...] (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Προλεγόμενα
Εισαγωγή
Χρονολόγιον Ελλαδικών ή Βλάχων-Αρμάνων
3500 π.Χ. Κοινές λέξεις Βλάχικης Γραμμικής Β' κ.ά. γλωσσών
[1] Γραμμική Β' - Ελληνική - Αρμάνικη - Νεοελληνική
[2] Κοινές λέξεις Αρμάνικης-Βλάχικης και Φρυγικής
[3] Κοινές λέξεις Αρμάνικης-Βλάχικης και Χιττιτικής
[4] Κοινές λέξεις Αρμάνικης-Βλάχικης και Λουβικής
2000 π.Χ. Κοινές λέξεις Αρχαιοελληνικής και Βλάχικης
[5] Αρμάνικα - Ετεοκρητικά - Κυπριακά - Λακωνικά κ.ά.
[6] Ετρουσκικά - Αρμάνικα - Ομηρικά
[7] Αρμάνικα - Αρχαιοελληνικά - Τσακώνικα
[8] Πελασγικά - Αρμάνικα
[9] Λέξεις θεωρούμενες Θρακοδακικές
[10] Λέξεις Πεδιανού Διοσκουρίδου Αναζαρβέως (40-90 μ.Χ.)
2000 π.Χ. [11] Balacus (Βαλάκ), «Βαλάκ υιός Σεπφώρ»
[12] 14-13ος αιώνας π.Χ. Balachus, βασιλιάς των Ασσυρίων
[13] 13-12ος αιώνας π.Χ. Φάλκης, υιός Τημένου, βασιλιάς Σικυώνος
1200 π.Χ. [14] Πλακία, αποικία Πελασγών στον Ελλήσποντο
1200-800 π.Χ. [15] Πελασγοί
Θεσσαλία
Όλυμπος - Δωδώνη
Ήπειρος
Πελοπόννησος
Αρκαδία
Άργος
Βοιωτία
Αττική
Αθήνα
Αιτωλία
Μακεδονία
Πίνδος
Ιλλυριοί
Θράκη
Λήμνος-Ίμβρος
Σαμοθράκη
Κρήτη
Σάμος
Δήλος
Λέσβος
Σκύρος
Χίος
Μικρά Ασία
Αιολείς Μικρασίας = Πελασγοί
Τροία
Πελασγοί Τυρσηνοί = Αιολείς Τροίας
Πελασγοί Μικρασίας
Ιταλία
Μικρασία - Ενδότερη Ασία
Ευρώπη
1200-700 π.Χ. [16] Οι Έλληνες κρατούν από τους Πελασγούς
Ηρόδοτος (485-421/415 π.Χ.)
Θουκυδίδης (-455-399 π.Χ.)
1200-700 π.Χ. [17] Οι Λατίνοι κρατούν από Πελασγούς και Έλληνες
1200-700 π.Χ. [18] Οι Ρωμαίοι μιλούσαν μισοελληνικά
1200-700 π.Χ. [19] Οι Ίβηρες και οι Αλβανοί του Καυκάσου κρατούν από Πελασγούς της Θεσσαλίας, όπως και οι Σκύθες του Δνείπερου 1200-700 π.Χ. [20] Οι Ίβηρες του Ατλαντικού κρατούν από Πελασγούς των ελληνικών χωρών
1200-700 π.Χ. [21] Οι Μακεδόνες ήταν δίγλωσσοι
1200-700 π.Χ. [22] Έρμων, πελασγικό όνομα έχει σχέση με τη λ. Αρμάν (Αρμaν), όπως αυτοαποκαλούνται οι Βλάχοι;
1200-700 π.Χ. [23] Ελληνόγλωσσοι Σκύθες και τοπωνύμιο Ράμνα στις Ινδίες
1200-700 π.Χ. [24] Εικόνες βλάχικης - ποιμενικής ζωής στον Όμηρο
1200-700 π.Χ. [25] Λατίνοι: τέκνα του Οδυσσέα και της Κίρκης
Λατίνος: αδελφός του Γραικού
700-400 π.Χ. [26] Εικόνες βλάχικης - ποιμενικής ζωής Μακεδονίας
Ηρόδοτος (485/484-421/425 π.Χ)
Διόδωρος Σικελιώτης (-90/80-30/20 π.Χ.)
Ιουστίνος (Ρωμαίος ιστορικός: 100-165 μ.Χ.)
Αρριανός (Φλάβιος Αρριανός: -92/95-175/180 μ.Χ.)
Δίων Χρυσόστομος (40-120 μ.Χ.)
700-400 π.Χ. [27] Εικόνες βλάχικης-ημινομαδικής ποιμενικής ζωής στην Κεντρική και Νότια Ελλάδα
Σοφοκλής (496-406 π.Χ.)
Πολύβιος (203-120 π.Χ.)
Δίων Χρυσόστομος (40-120 μ.Χ.)
510 π.Χ. [28] Πελασγική γλώσσα - Επιτύμβια στήλη Καμινίων Λήμνου σε πελασγική γλώσσα: Βλάχικα = Πελασγικά
500 π.Χ. [29] Οι Πελασγοί είχαν δική τους γραφή, λένε οι πηγές
Διονύσιος ο Αλικαρανασσεύς (60-7 π.Χ)
500-400 π.Χ. [30] Μέγα τμήμα Σκυθών ήταν Έλληνες, και πολλοί εξ αυτών ήταν δίγλωσσοι, αναφέρουν οι:
Ηρόδοτος (485-421/415 π.Χ)
Δίων Χρυσόστομος (40-120 μ.Χ.)
Διονύσιος ο Περιηγητής (2ος μ.Χ. αιώνας)
Ευστάθιος Θεσσαλονίκης (-1115/1110-1195/1198)
"Δίγλωσσοι Σκύθες" [...]