ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Παρουσίαση

Το Ιδέες για τον αγώνα είναι μια συλλογή 12 μικρών άρθρων που έχουν γραφτεί σε μια κρίσιμη στιγμή των αγώνων ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό στη Λατινική Αμερική. Όταν αυτοί βρέθηκαν μπροστά σε μία μεγάλη πρόκληση: αυτή της μετεξέλιξής τους από κινήματα αντίστασης σε συγκροτημένη πολιτική δύναμη, ικανή να ανατρέψει παλιά και σε κατάσταση φθοράς πολιτικά καθεστώτα, αναλαμβάνοντας να δημιουργήσει, και με όρους εξουσίας, διαδικασίες μετάβασης σε αντι-νεοφιλελεύθερα τοπία. Πραγματεύονται, δηλαδή, τις συνθήκες αλλαγής του υποκειμενικού παράγοντα, με κύριο επίδικο τις στρεβλώσεις της Αριστεράς ως πολιτικό υποκείμενο. Θέτουν, επιπλέον, ως στόχο τη συγκρότηση μιας άλλου τύπου Αριστεράς ως ευρύχωρο πολιτικό εργαλείο που θα διασφαλίζει την άρθρωση των ποικίλων κινημάτων, τη συμμετοχή των λαϊκών στρωμάτων στη λήψη και στην υλοποίηση αποφάσεων, καθώς και ενοποιητικές συνθετικές διαδικασίες για την επίτευξη της ενότητας στη δράση, στοιχεία που θα καταστήσουν εφικτή την αλλαγή συσχετισμών και την επιτυχία. Στα πλαίσια αυτά, προτείνει μία άλλη προσέγγιση στην έννοια της πολιτικής, μία μη ρεαλιστική πολιτική στην οποία η πολιτική δράση έχει στόχο να καθιστά εφικτό το αδύνατο.(...) (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Ιδέες για τον αγώνα
Εξεγέρσεις ή επαναστάσεις;
Ο ρόλος του πολιτικού εργαλείου
Πειθώ και όχι επιβολή
Να υπηρετούμε τα λαϊκά κινήματα και όχι να τα υποκαθιστούμε
Πρέπει να απορρίψουμε το γραφειοκρατικό συγκεντρωτισμό και απλά να εφαρμόζουμε την ομοφωνία;
Οι μειοψηφίες μπορεί να έχουν δίκιο
Ανάγκη συνάρθρωσης της κομματικής αριστεράς και της κοινωνικής αριστεράς
Αιτίες της λαϊκής δυσπιστίας προς την πολιτική και τους πολιτικούς
Η δεξιά τείνει να ορίζει την ατζέντα των αγώνων της αριστεράς
Σεβασμός στη διαφορά και ευελιξία στη δράση
Στρατηγική οικοδόμησης ενότητας
Λαϊκή διαβούλευση - Χώροι σύγκλισης
Να μην μπερδεύουμε τις επιθυμίες με την πραγματικότητα, να αποφεύγουμε την αυτο-εξαπάτηση
Εργαλεία Πολιτικής
Ι. Τι αντιλαμβανόμαστε ως πολιτική
Συντηρητική αντίληψη περί πολιτικής
Επαναστατική αντίληψη περί πολιτικής
α) Πώς άλλαξε ο Φιντέλ το συσχετισμό δυνάμεων
β) Πώς θα γίνει εφικτό στο μέλλον αυτό που τώρα μοιάζει ανέφικτο
γ) Η πολιτική δεν περιορίζεται στο θεσμικό πλαίσιο
δ) Υπέρβαση της στενής αντίληψης περί εξουσίας
ε) Οικοδόμηση κοινωνικής δύναμης: κάτι βασικό
στ) Δυσπιστία απέναντι στην πολιτική και τους πολιτικούς
ζ) Οι ουτοπικοί στόχοι είναι σαν τα άστρα που φωτίζουν το δρόμο
η) Στην πολιτική δεν αρκούν οι γενικές κατευθύνσεις
II. Συσχετισμός δυνάμεων
Συσχετισμός δυνάμεων στη Βενεζουέλα κατά τον εκλογικό θρίαμβο του 1998
α) Αλλαγή των κανόνων του θεσμικού παιχνιδιού
Συσχετισμός δυνάμεων στη Βενεζουέλα λίγο πριν το πραξικόπημα του 2002
α) Ταχύρρυθμη εκπαίδευση του λαού στις επαναστατικές διαδικασίες
Αποτελέσματα του πραξικοπήματος του Απρίλη του 2002
III. Στρατηγική και τακτική
α) Για να κερδίσεις μια μάχη πρέπει να σχεδιάσεις καλά τις συγκρούσεις
β) Ορίζοντας το συσχετισμό δυνάμεων
γ) Ένα παράδειγμα στρατηγικής και τακτικής στο στρατιωτικό πεδίο
δ) Η έννοια της στρατηγικής
ε) Οι τελικοί και οι επιμέρους στρατηγικοί στόχοι
στ) Η ανάγκη επεξεργασίας ενός στρατηγικού σχεδίου
ζ) Να μαθαίνουμε να πολεμάμε κατά τη διάρκεια του πολέμου: μεγάλη τακτική ευελιξία
η) Δεν μπορούμε πάντα να είμαστε στην επίθεση
θ) Επεξεργασία μιας πλατφόρμας αγώνα που να συσπειρώνει ευρείες κοινωνικές ομάδες
ι) Σε ποιον μπορείς να υπολογίζεις και ποιον πρέπει να χτυπάς
ια) Να εκμεταλλευθούμε τις αντιθέσεις του εχθρού
ιβ) Τρόποι συνέγερσης και προπαγάνδας
IV. Η ψυχική διάθεση των ανθρώπων
α) Ο όρος "μάζες" είναι πολύ ομογενοποιητικός
β) Οι κίνδυνοι της υποκειμενικότητας στις αναλύσεις
γ) Ψυχική διάθεση των αντίπαλων δυνάμεων
δ) Οι ηγέτες πρέπει να ξέρουν να ακούν
ε) Το να δίνεις λανθασμένες πληροφορίες είναι βαρύ πολιτικό ολίσθημα
στ) Ανάγκη να αναγνωρίσουμε τι πηγαίνει στραβά
ζ) Διαφοροποίηση των ψυχικών διαθέσεων στους κόλπους του λαού
η) Επεξεργασία ενός εδαφικού χάρτη της κατανομής δυνάμεων
θ) Ορισμός των στρατηγικών θέσεων για τη μάχη
ι) Προσοχή στις ποσοτικές αναλύσεις!
ια) Ενεργητική και παθητική λαϊκή βάση
V. Εχθροί, σύμμαχοι και πολιτικό μέτωπο
α) Ο άμεσος στόχος του επαναστατικού αγώνα στη Ρωσία
β) Ο στρατηγικός και ο άμεσος εχθρός στην Κούβα
γ) Ο στρατηγικός και ο άμεσος εχθρός στη Νικαράγουα
δ) Να αξιοποιήσουμε τις αντιθέσεις μεταξύ των εχθρών
ε) Δεν μπορούμε να κάνουμε την επανάσταση μόνο με επαναστάτες
στ) Πώς να εργαστούμε με στόχο τις συμμαχίες
ζ) Συμφωνίες και συμβιβασμοί
η) Μπορούν οι επαναστάτες να δεχτούν συμβιβασμούς;
θ) Στρατηγικοί και τακτικοί σύμμαχοι
ι) Δυνητικοί και πραγματικοί σύμμαχοι
ια) Πολιτική συμμαχιών
ιβ) Τακτική ευελιξία
ιγ) Συμμαχία δεν σημαίνει συγχώνευση
ιδ) Συνέργειες, συμφωνίες και πολιτικά σύμφωνα
ιε) Μόνιμες συμμαχίες: τα πολιτικά μέτωπα
Ερωτήσεις
Δυο λόγια για τη συγγραφέα