ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΚΛΙΣΗΣ

Παρουσίαση

«Τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του κόσμου μου». Αυτό είπε ο Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν. Εμείς δημιουργούμε τη γλώσσα ή αυτή πλάθει την πραγματικότητά της;
Στο μυθιστόρημα "Στα πρόθυρα γραμματικής κλίσης" δέκα καθημερινοί άνθρωποι παλεύουν με το νόημα της ζωής τους - και τα νοήματα των λέξεων που φτιάχνουν γέφυρες και εμπόδια για την ευτυχία τους. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

ΜΙΛΑΜΕ ΠΟΛΥ αλλά λέμε ελάχιστα. Λέμε πολλά αλλά δεν καταλαβαινόμαστε. Κι όταν καταλαβαινόμαστε με άλλα λόγια αγαπιόμαστε. Κυριολεκτικά με "άλλα λόγια".
ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι οι λέξεις απλώς ντύνουν τις σκέψεις μας, αλλά μήπως οι σκέψεις μας υπάρχουν μόνο επειδή υπάρχουν λέξεις;
Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ εραστής που όλες θέλουν και καμία δεν αντέχει, η πετυχημένη διαφημίστρια που φτάνει στα όρια του άγχους της, η κακοποιημένη μητέρα που έχει κλειδαμπαρωθεί στο μίσος της, ο μεταφραστής με τις ανομολόγητες φιλοδοξίες, η ανέραστη τριαντάρα που ασφυκτιά στη σιωπή της κι ένα εννιάχρονο κορίτσι που θα αλλάξει τον κόσμο κονταροχτυπιούνται με τις λέξεις που σκηνοθετούν τη ζωή τους.
ΔΙΟΤΙ ΑΝ είμαστε φτιαγμένοι από λέξεις, τι γίνεται όταν οι λέξεις αποφασίσουν να ξεσηκωθούν; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)