ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ 1931-2001

Παρουσίαση

Η κυρα-Γεσθημανή, το τραγούδι, οι γυναίκες της ζωής του, η αγάπη του για τη φύση και το ψάρεμα, οι Πόντιοι, οι εταιρείες δίσκων, οι συνεργάτες, το κοινό του, η μοίρα της καταστροφής που τον κυνηγούσε, τα ταπεινά του όνειρα. . . ιχνογραφούν τον καμβά της ζωής του μεγαλύτερου εκφραστή των καημών του λαού. Η εκ βαθέων αφήγηση του Στέλιου Καζαντζίδη στον Βασίλη Βασιλικό αποτελεί τη μοναδική ίσως ολοκληρωμένη εξιστόρηση των βιωμάτων του ήδη από τα πρώτα παιδικά του χρόνια τις μέρες της Κατοχής ως το αποκορύφωμά του και την απόσυρσή του από τα στούντιο. Οι εμπειρίες του πολλές, οι περιπέτειές του ακόμα περισσότερες, οι ατυχίες πολλαπλές, αλλά παρ' όλα αυτά ο Στέλιος αποπνέει ηρεμία, σιγουριά, αν και κάποια μελαγχολία. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Δύο είναι οι βασικοί τρόποι για να βιογραφήσει κάποιος ένα είδωλο: είτε από κριτική απόσταση είτε με στοργή και θαυμασμό. Ο Βασιλικός συναναστράφηκε τον τραγουδιστή, πέρασε ώρες και ημέρες μαζί του, μαγνητοφώνησε τις διηγήσεις του όντας "στελόβιος" ο ίδιος, με αποτέλεσμα να έχουμε ένα βιβλίο που γράφτηκε μεν εξ απορρήτων, αλλά με διάθεση που ελάχιστες φορές ενδίδει στη σύμβαση. Η διάρθρωση των αφηγήσεων και των ανεκδότων της καζαντζίδειας ζωής αρχίζει με την πόντια καταγωγή του βάρδου, τον Εμφύλιο και τη Μακρόνησο, τη φτώχεια του Στέλιου και τον υπόκοσμο της εποχής για να συνεχιστεί με την ανακάλυψη της "φωνής", την είσοδο στα νυχτερινά κέντρα, τους νταήδες της εποχής (Κατελάνος και Κατσιμήχας), τις τριβές και προστριβές με τις δισκογραφικές εταιρείες, τους ομότεχνους και τους τυχάρπαστους, τα ταξίδια στην [ Αμερική, την Αυστραλία και τη Γερμανία, τις γυναίκες του (προσωπικά το θεωρώ καμάρι μου που ήμουν παρών στο γάμο του με τη Μαρινέλα στο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας), το γνόφο και τη λάμψη του θρύλου που περιέβαλε το πρόσωπο του, τελειώνοντας με την απομάκρυνση από τη νύχτα και τις εταιρείες, τη βαθύτατη πίκρα του τραγουδιστή και τα οριστικά γνωρίσματα ενός ανθρώπου που κατέχει μοναδική θέση στη λαϊκή παράδοση (Κωστής Παπαγιώργης, Αθηνόραμα 23-06-2011)