ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ - ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΒΕΡΗΣ 1982-2011

Παρουσίαση

Φέτος, στο πλαίσιο του 52ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και σε συνεργασία με το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης παρουσιάζουμε το έργο του Σπύρου Στάβερη.
Ο Σπύρος Στάβερης αφιέρωσε τη ζωή του και την καλλιτεχνική του υπόσταση εξ' ολοκλήρου στα έντυπα. Διήνυσε μια απόσταση σχεδόν τριών δεκαετιών στον περιοδικό τύπο και άφησε ένα αποτύπωμα που προσδιόρισε την αισθητική προσέγγιση στην φωτογραφία για χρόνια. Η πρώτη του αγάπη όμως είναι ο κινηματογράφος, και δύσκολα ξεφεύγει κάποιος τελείως από την πρώτη του αγάπη. Αυτό το ανεξίτηλο στίγμα αποτυπώνεται εμφανώς στην αισθητική της τέχνης του.
Η φωτογραφία για τον Στάβερη, δεν είναι μια απλή απεικόνιση της πραγματικότητας, αλλά το μέσο για να εκδηλώσει την εξωστρέφειά του. Η φωτογραφία είναι ο λόγος και ο τρόπος του να προσεγγίσει, να φέρει στα μέτρα του αυτό που θα μπορούσες να περιγράψεις ως περιθωριακό, ανέγγιχτο ή εξιδανικευμένο. Με την ίδια αμεσότητα θα αποτυπώσει ένα δημόσιο πρόσωπο (μια διασημότητα, έναν πολιτικό, τα ιλουστρασιόν πρόσωπα των πρωινάδικων και των περιοδικών λάιφστάιλ) αλλά και τον άνθρωπο που υπάρχει, ζει και πορεύεται μέσα στην σκληρή καθημερινότητα που εμείς μπορεί να χαρακτηρίσουμε περιθώριο (ένα τζάνκι στην πλατεία Ομονοίας αργά το βράδυ, μία τραβεστί με τις φίλες της στην πιάτσα ή μια αοιδό σε πίστα ενός σκυλάδικου γ' κατηγορίας). Δεν ορίζει όμως το περιθώριο. Δεν αναγνωρίζει ότι όσοι φωτογραφίζει μπορεί να ανήκουν εκεί ή να κατηγοριοποιούνται ως "περιθωριακοί". Όλοι θα ποζάρουν όπως είναι ή όπως θέλουν να είναι. Μόνο που το βλέμμα του έχει την οξυδέρκεια να "ξεφλουδίζει" την "πόζα" να συλλαμβάνει την "σάρκα" κάθε στιγμής, κάθε βλέμματος, κάθε έκφρασης.
Η σχέση του με την εικόνα, με αυτό που διαδραματίζεται μπροστά στο φακό, του επιτρέπει να το καταγράψει με αμεσότητα, χωρίς περιστροφές και καλλωπισμούς. Κάποιες φωτογραφίες του μοιάζουν με τυχαία στιγμιότυπα. Κι όμως, είναι η υπομονή του και το ένστικτο του εκπαιδευμένου παρατηρητή που προσδίδουν στις φωτογραφίες του μια μαγική ποιότητα και στον ίδιο την ικανότητα να βρίσκεται "εκεί" την κατάλληλη στιγμή για να ανοίξει το κλείστρο. (Δημήτρης Εϊπίδης, από την παρουσίαση της έκδοσης)