ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Παρουσίαση

Σαν αγκάθια που σκέπασαν τους θάμνους
της νιότης μου έγιναν οι μέρες.
Δάβη καθώς ριπή ανέμου βίαιου,
καθώς ποτάμι ορμητικό
χύθηκε στην άβυσσο της παρακμής
απ' όπου δεν υπάρχει γυρισμός, ουτ' επιείκεια.

Όπως λουλούδι που μαράθηκε
προτού τα πέταλά του ακόμη ανοίξει
σκορπώντας γύρω του την ευωδιά των μύρων
και της χάριτος,
χάθηκε σαν μια δίψα στην έρημο
προτού ακόμη αγαπηθεί ή αγαπήσει.

Έμειναν τα μονοπάτια που χορτάριασαν,
τα όνειρα που διάβηκαν,
τα βήματα που χάραξαν αυτές τις πέτρες
επιθυμίες ανεκπλήρωτες καθώς σκιών παλαίσματα,
άκαρπα δέντρα, σημάδεψαν το δρόμο μου
βουνά σιωπηλά δίχως πουλιά ούτε ανθρώπινη παρουσία,
με αψηλές κορφές, μα με μεγάλες σκοτεινές χαράδρες.

Και χρίοντας τις ελπίδες σου μία-μία
μέσα στον Χρόνο
τόλμησες να υπομείνεις αυτήν την φτώχεια
με πόνο ανθρώπινο κι ελπίδα θεία.

Θωπεύοντας τις άκριες των παγετώνων
μέσα στη νύχτα, προσμένοντας
η μοναξιά των βουνών να σ' αγγίξει.

Η μοναξιά είναι σαν τον βαρύ χειμώνα,
όταν σκορπίζονται οι φίλοι
και μένεις μόνος,

και σ' εγκαταλείπει ο σύντροφος ο αγαπημένος.

Μην ελπίζεις άλλο
αγάπα τον χειμώνα,
αυτός είναι σκληρός, μα λέει την αλήθεια
θα γίνει φίλος σου, ο πιο πιστός,
ένας αχώριστος σύντροφος. [Από την έκδοση]

Περιεχόμενα

ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ
ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ
Η ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ
ΨΥΧΟΣΤΑΣΙΑ
Η ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΡΥΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ
ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ
ΨΥΧΟΚΙΝΗΣΗ
Η ΖΩΗ ΜΟΥ
ΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΤΟ ΓΕΡΑΚΙ
Ο ΧΡΟΝΟΣ
ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
Ω ΧΡΟΝΕ!
ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Ι. ΧΕΙΜΩΝΑΣ
ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ
II. ΑΝΟΙΞΗ
ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ
ΕΡΗΜΟΣ
ΟΙ ΛΩΤΟΙ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ
III. ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
ΕΡΗΜΟΣ
ΔΙΧΩΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Ι. ΟΛΟΙ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΟΣ
ΑΝΝΑ
ΙΙ. ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΙΓΚΑ