ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

Παρουσίαση

Τα τελευταία χρόνια γινόμαστε συχνά μάρτυρες ενός ανησυχητικού φαινομένου σημαντικός αριθμός Ορθοδόξων εγκαταλείπουν την Εκκλησία τους και προσχωρούν σε κάποια νέα αίρεση. Το φαινόμενο αυτό δεν παρατηρείται μόνο στην Ελληνική Εκκλησία. Στις μεγάλες προτεσταντικές Ομολογίες και στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχει οπωσδήποτε προσλάβει ευρύτερες διαστάσεις. Θα μπορούσαμε μάλιστα να μιλήσουμε για πανθρησκευτικό φαινόμενο νέων αιρέσεων.
Οι ειδικοί θεολόγοι μελετούν την περίπτωση των σύγχρονων αιρέσεων, αναζητούν τα αίτιά τους, προσπαθούν να κατανοήσουν τις θρησκευτικές ιδιαιτερότητές τους και υποδεικνύουν μέτρα για την καταστολή τους. Αλλά και οι Εκκλησίες δεν παραλείπουν να λαμβάνουν κατά περίπτωση τα πιο πρόσφορα μέτρα για την προστασία των μελών τους από τους "αραβικούς λύκους", δηλ. τους αιρετικούς.
Από τις πολλαπλές αντιαιρετικές ενέργειες της Εκκλησίας της Ελλάδος θα πρέπει να υπογραμμίσουμε: 1) Τη σύσταση ειδικής "Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων", 2) τη δημοσίευση από την "Αποστολική Διακονία" μιας σειράς εκλαϊκευμένων μελετών αντιρρητικού περιεχομένου (κυρίως στρέφονται κατά των Μαρτύρων του Ιεχωβά) και 3) την οργάνωση ειδικών εκκλησιαστικών φροντιστηρίων. Σημαντική στον τομέα αυτόν είναι η προσφορά του "Γραφείου Αντιμετωπίσεως Αιρέσεων" της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, του οποίου προΐσταται ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος.
Οι Θεολογικές Σχολές μας, επίσης, ανταποκρινόμενες σε αίτημα της επίσημης Εκκλησίας και αναγνωρίζοντας την έκταση του κινδύνου, τον οποίο συνιστούν οι αιρέσεις σήμερα, αλλά και την ανάγκη της επιστημονικής μελέτης τους, καθιέρωσαν τη διδασκαλία ειδικού μαθήματος.
Με απόφαση του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών διδάσκουμε από τη σύστασή του το μάθημα "Σύγχρονες Αιρέσεις στην Ελλάδα". Η έλλειψη ενός επιστημονικού συγγράμματος, που να ανταποκρίνεται στις πανεπιστημιακές διδακτικές ανάγκες, ήταν το κύριο κίνητρο για τη διεξαγωγή της παρούσας έρευνας, η οποία είναι προσαρμοσμένη στον ειδικότερο αυτό στόχο της. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος, για τον οποίο δεν επιμένουμε, όσο ίσως θα έπρεπε, στην αναίρεση ορισμένων κακοδοξιών, αφού στους φοιτητές είναι γνωστή η αντίστοιχη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας από άλλα συναφή μαθήματα.
Το φαινόμενο, όμως, των σύγχρονων αιρέσεων δεν έχει μόνο επιστημονικό ενδιαφέρον. Ενδιαφέρει ιδιαίτερα την Εκκλησία, ως επίσης και άλλους κοινωνικούς φορείς, λόγω της αντικοινωνικής τοποθετήσεως και της ανάλογης δραστηριότητας μερικών αιρέσεων. Εννοείται, βέβαια, ότι και την Ελληνική Πολιτεία πρέπει να ενδιαφέρουν οι αιρέσεις, επειδή τα μέλη τους στην Ελλάδα εξαρτώνται απόλυτα από κέντρα του εξωτερικού και κατά κανόνα δεν στρέφονται μόνο κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά και κατά της Ελληνικής Πολιτείας. Δεν χρειάζεται ίσως να λεχθεί ότι ο κάθε συνειδητός ορθόδοξος Χριστιανός οφείλει να γνωρίζει τις κακοδοξίες των σύγχρονων αιρέσεων όχι μόνο για τη δική του πληροφόρηση και ασφάλεια, αλλά και για να είναι σε θέση να ενισχύει τους ασθενείς κατά την πίστη αδελφούς και να αντικρούει τα επιχειρήματα και τους "συλλογισμούς" των αιρετικών, οι οποίοι γίνονται ολοένα και πιο προκλητικοί. Το ευρύτερο αυτό ενδιαφέρον για τις εν λόγω αιρέσεις έχοντας υπόψη, δώσαμε στη μελέτη τέτοια μορφή, ώστε ν' ανταποκρίνεται στις δυνατότητες του "μέσου αναγνώστη". Είναι ευνόητο ότι η μελέτη αυτή απευθύνεται και προς τους αιρετικούς εκείνους, οι οποίοι "ζήλον Θεού έχουσιν, αλλ' ου κατ' επίγνωσιν" (Ρωμ. 10,2), με την ελπίδα ότι είναι δυνατόν κάποιοι από αυτούς να διαπιστώσουν το μέγεθος της πλάνης τους και να αναζητήσουν την ορθοδοξία.
Η εξάντληση των αντιτύπων της πρώτης εκδόσεως (1998) του βιβλίου μας και το αυξανόμενο ενδιαφέρον υπέρ αυτού του αναγνωστικού κοινού επέβαλαν την επανέκδοσή του. [...] (Από τον πρόλογο του συγγραφέα)

Περιεχόμενα

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΒΡΑΧΥΓΡΑΦΙΕΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
1. Αίρεση. Έννοια και συνέπειες
2. Σύγχρονες αιρέσεις
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: ΟΙ ΑΝΤΒΕΝΤΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α'. ΙΣΤΟΡΙΑ
1. Όνομα και κύρια χαρακτηριστικά
2. Προέλευση και εξέλιξη
α. Η περίοδος του ενθουσιασμού - William Miller
β. Η περίοδος της απογοητεύσεως και των νέων αναζητήσεων
Ι. Samuel S. Snow
II. Hiram Edson
III. Joseph Bates
IV. Ellen G. White
γ. Η Εκκλησία των Αντβεντιστών της Έβδομης Ημέρας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β'. ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
1. Πηγές της Πίστεως
2. Τα δόγματα περί Θεού και κόσμου
α. Περί Θεού
β. Περί κόσμου: Αγγέλων-δαιμόνων, ανθρώπου
Ι. Περί αγγέλων και δαιμόνων
II. Περί ανθρώπου
3. Το δόγμα περί Σαββάτου
4. Το δόγμα περί Χριστού
α. Το πρόσωπο του Ιησού Χριστού
β. Το έργο του Ιησού Χριστού
5. Το δόγμα περί Εκκλησίας
6. Τα Μυστήρια
α. Το Βάπτισμα
β. Το Κυριακό Δείπνο
7. Το δόγμα περί των εσχάτων
α. Από τον θάνατο ως την ανάσταση
β. Η Δευτέρα Παρουσία
γ. Η ουράνια "Βασιλεία της Εκκλησίας"
δ. Η επίγεια Βασιλεία του Θεού - Η Αιώνια Ζωή
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α'.ΙΣΤΟΡΙΑ
1. Όνομα και κύρια χαρακτηριστικά
2. Προέλευση και διαμόρφωση
α. Charles Russell (1852-1916)
β. Joseph Fr. Rutherford (1869-1942)
γ. Nathan H. Knorr (1905-1977)
3. Οργάνωση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β'. ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
1. Πηγές της Πίστεως
2. Το δόγμα περί Θεού
α. Περί Αγίας Τριάδος
β. "Ο Θεός Ιεχωβά"
3. Το δόγμα περί Λόγου - Υιού και Χριστού
α. Γενικά περί Λόγου και Χριστού
β. Ο πρωτόκτιστος Υιός και Λόγος του Θεού
γ. Ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός
δ. Ο πνευματικός Υιός του Θεού Χριστός ο Βασιλεύς
4. Το δόγμα περί του "αγίου πνεύματος"
5. Η δημιουργία του κόσμου
α. Η δημιουργία του πνευματικού κόσμου
Ι. Οι πνευματικοί υιοί του Θεού
II. Ο Σατανάς και οι δαίμονες
β. Η δημιουργία του υλικού κόσμου
Ι. Γενικά περί της υλικής Δημιουργίας
II. Η δημιουργία του ανθρώπου
III. Το προπατορικό αμάρτημα. Συνέπειες και άρση αυτών
6. Το δόγμα περί Εκκλησίας
α. Η Αληθής Εκκλησία του Χριστού - Οι 144.000 Κυβερνήτες
Ι. Έννοια και μέλη της Εκκλησίας
II. Η αποστολή της Εκκλησίας
β. Η Χριστιανική Εκκλησία - Οι "προβατοειδείς"
7. Τα Μυστήρια
α. Το Βάπτισμα
β. Το Κυριακό Δείπνο
γ. Η χρίση με άγιο πνεύμα
8. Το δόγμα περί των εσχάτων
α. Η μάχη του Αρμαγεδδώνα
β. Η χιλιετής Βασιλεία του Χριστού
γ, Η απελευθέρωση του Σατανά
δ. Η λύση των "ζητημάτων" - Η Αιώνια Ζωή
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ