Η ΓΑΤΑ ΤΟΥ ΣΑΙΜΟΝ

Παρουσίαση

Η γάτα του Σάιμον, χειμώνα καλοκαίρι, τη μέρα και τη νύχτα, με καλό ή άσκημο καιρό, μέσα κι έξω από το σπίτι, μονίμως στήνει ίντριγκες για να εξασφαλίσει εγκαίρως είτε το καθημερινό φαγητό της είτε κάποια έκτακτη λιχουδιά, μπερδεύοντας το αφεντικό της αλλά και όλα τα ζωάκια γύρω από τον μικρόκοσμο του σπιτιού του Σάιμον σε ατέλειωτες σπαρταριστές περιπέτειες.
Δεν έχει σημασία αν ο αναγνώστης αγαπάει τα κατοικίδια ή ειδικότερα τις γάτες. Η αδηφάγα γάτα του Σάιμον, εφευρετική, παμπόνηρη, ζηλιάρα, τρυφερή, παιχνιδιάρα, πάντα απρόβλεπτη, προκαλεί το πηγαίο γέλιο. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Αν και μακραίωνη, η συμβίωση του ανθρώπου με τις γάτες, η σχέση τους και τα εκατέρωθεν αισθήματα δεν είναι ξεκαθαρισμένα. Στη συνύπαρξή τους δεν έχει παγιωθεί μια αντίληψη ξεκαθαρισμένη και κυρίως μια επικρατούσα άποψη, πράγμα που είναι λυμένο λ.χ. με τους σκύλους, οι οποίοι θεωρούνται φίλοι του ανθρώπου. Αντίθετα, απέναντι στις γάτες υπάρχει μια καχυποψία, η οποία μερικές φορές αποκτά χαρακτηριστικά προκατάληψης. Αυτή η αμοιβαία καχυποψία μεταξύ ανθρώπων και γατών (γιατί και οι γάτες δεν έχουν παγιωμένα αισθήματα για τους ανθρώπους), οφείλεται στο ότι η γάτα δεν υπήρξε ποτέ ιδιαίτερα χρήσιμη σ' αυτούς, σε αντίθεση πάλι με το σκύλο, ο οποίος προσφέρει εκτός από τη μέχρι παρεξηγήσεως φιλία και πίστη του μια σειρά υπηρεσιών που η σημασία τους δεν έχει υποβαθμιστεί ανά τους αιώνες. Για παράδειγμα, είναι αξιόπιστος φύλακας. Η γάτα, πέραν του να εξαφανίζει τα ποντίκια, κι αυτό όχι πάντα, δεν έχει κάποια άλλη υπηρεσία να προσφέρει. Ο δε χαρακτήρας της μάλλον προκαλεί την αντιπάθεια των ανθρώπων, μιας και η ροπή της προς την ανεξαρτησία και η φυσική της κλίση στο να μην εκφράζει την ευγνωμοσύνη της στην ανθρώπινη "μεγαλοψυχία" δεν συνιστούν συγκριτικά πλεονεκτήματα ανάμεσα στους άμεσους διεκδικητές της ανθρώπινης φροντίδας. Η γάτα λοιπόν ανέπτυξε έναν πολύπλοκο χαρακτήρα, που τόσο ταιριαστά εκφράζεται από την αιλουροειδή της φύση, και με διάφορες ευέλικτες κινήσεις διεκδικεί την αξιοπρέπειά της και τον αυτοσεβασμό της.
Στην καρτουνίστικη λοιπόν εκδοχή της, η γάτα του Σάιμον διεκδικεί το ενδιαφέρον μας με τις απίθανες δεξιότητές της τις οποίες θέτει σε εφαρμογή προκειμένου να κερδίσει τον επιούσιο. Η γάτα του Σάιμον, που όπως όλες οι γάτες έχει καταφέρει στη γλώσσα μας να γίνει συνώνυμο του έξυπνου και του ευφυούς, χρησιμοποιεί όλα τα προσόντα της, πνευματικά και σωματικά, που θα της εξασφαλίσουν τα προς το ζην με έναν περιπετειώδη τρόπο. Ένα λεύκωμα κόμικς με γατίσια ευελιξία στο σχέδιο και εξυπνάδα στην πλοκή. (Ξενοφών Μπρουντζάκης, Ποντίκι art, 23/12/09)