Παρουσίαση
"Το μυθιστόρημα αυτό, ένα από τα πρώτα μεγάλα έργα της ώριμης Ώστεν, προαναγγέλλει με εκπληκτική διορατικότητα, και όσο κανένα άλλο βιβλίο της, τις μεταγενέστερες εξελίξεις στο μυθιστόρημα και την κουλτούρα του 19ου αιώνα. Χρησιμοποιώντας μόνο λίγες οικογένειες και μία γειτονιά, ανατέμνει αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε, με τα λόγια της Φάνης, "γνώμονα και νόμο της ζωής τους", υπερβαίνοντας έτσι κατά πολύ τα όρια της γειτονιάς - φθάνοντας στις Δυτικές Ινδίες, το δουλεμπόριο, τους ναπολεόντειους πολέμους. Δεν συνιστά απλώς μελέτη μιας οικογένειας, αλλά μελέτη του θεσμού της οικογένειας, μελέτη των κανόνων και των σχέσεων που καθιστούν την οικογένεια διαχρονική οντότητα. Το Μάνσφηλτν Παρκ, όπως και το σύγχρονό του γοτθικό μυθιστόρημα, με το οποίο ελάχιστα μοιάζει, γοητεύεται από τη φύση και το κύρος της οικογένειας, από τις περίεργες στρεβλώσεις και τη θεσμοθετημένη τυραννία που επιβάλλει στα μέλη της, και ιδιαίτερα στις γυναίκες". (ISABEL ARMSTRONG) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:
aleksia, spirosnikos, Χριστούλα, Μαρία7, ilen, sofia m, fear22, Godard, christy_sp, ntamazaki, ourkar, Αναστασία Παράσχη, katiachor, joanecon, anadi, Κωνσταντινα Ζωιτσακη, gray_slave, demidemi, mmpapka, kalpakiori, noralovesbooks, love to dance, viviendream, skara_brain, Δωρa, ΛΙΝΤΑ ΧΑΝΤΗ, Ron, Nefeli Karapiperi, Maria996, ziczac, Εfilalaland, sophiakotsi, maria_D, Ηνίοχος, christinakakani, Θεσσαλία, pinelopii_mst, geky, V.I.B., maria1977, San Junipero, Dita79, Krvag, kerameosa, lastride, osav11, AgapiLouiseK, arwen evenstar, pennyb10, Κ. Ν. Κούρος, Christos Kitsos, KaterinaKa, ani.rst, AnnaTota15, Α.Πα., MelinaD, Kleopatra.mavΚριτικές για το προϊόν
[27/08/2014] Godard. Δείτε όλα τα σχόλια του χρήστηΒαθμολογία:
Τι απογοήτευση αυτό το μυθιστόρημα! Ειδικά όσο σκέφτομαι ότι το έγραψε η Austen! Είναι τόσο διαφορετικό από τα άλλα μυθιστορήματα της που έχω διαβάσει, αλλά διαφορετικό με κακό τρόπο. Πρώτα από όλα η κεντρική ηρωίδα είναι αντιπαθητική, της λείπει η ενεργητικότητα και ο δυναμικός χαρακτήρας, είναι υπερβολικά ηθική (σε εκνευριστικό σημείο), εύθικτη, πολύ καθωσπρέπει και εντελώς πουριτανή (σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ηρωίδες της Austen από άλλα μυθιστορήματά της). Ειδικά στα πρώτα κεφάλαια είναι ένα άβουλο ον που απλώς περιφέρεται. Στα επόμενα κεφάλαια αποκτά λίγη ενεργητικότητα, αλλά και πάλι έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Ενώ γενικά είναι ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα που σε τραβά να το διαβάσεις, αποκτά κυρίως ενδιαφέρον από τη μέση της ιστορίας και μετά, όταν η Φάνη γίνεται πιο ενεργή και η ιστορία γίνεται πιο "ζουμερή". Όμως, όταν ολοκλήρωσα την ανάγνωση του βιβλίου έμεινα με μία μπερδεμένη σκέψη. Η Austen μου έδωσε την εντύπωση ότι προσπάθησε να χτίσει μία ιστορία, για την οποία όμως μετάνιωσε προς το τέλος της συγγραφής του μυθιστορήματος και τελικά αποφάσισε να κάνει μία κωλοτούμπα και να αλλάξει εντελώς απροσδόκητα την έκβαση της, αλλά ταυτόχρονα βαριόταν να αλλάξει και τα προηγούμενα που είχε γράψει ως τότε, οπότε είπε να τα αφήσει όπως ήταν. Το ξέρω ότι αποκλείεται να συνέβη αυτό, αλλά αυτή την εντύπωση που έδωσε, γιατί είναι πολύ περίεργο βιβλίο και δεν έχει καμία σχέση με τα άλλα της μυθιστορήματα. Αυτό το μυθιστόρημα δείχνει μια Austen με εντελώς διαφορετικές απόψεις, μία Austen συντηρητική και θρησκόληπτη. Ακόμα και αυτή η απολαυστική, λεπτή ειρωνεία στο ύφος της που υπάρχει παντού σε άλλα μυθιστορήματά της, στο συγκεκριμένο υπάρχει σε πολύ μικρότερο βαθμό. Ο μόνος ενδιαφέρων χαρακτήρας ήταν η κα Νόρρις, ένας απολαυστικά αντιπαθής χαρακτήρας! Το ένα αστεράκι το βάζω για την κα Νόρρις και το άλλο γιατί ήταν καλογραμμένο (δεν περίμενα να μην είναι έτσι κι αλλιώς, γιατί είχε ταλέντο στη συγγραφή).
Παρακαλούμε συνδεθείτε για να γράψετε μία κριτική.