ΧΑΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Παρουσίαση

Το "Χαμένος Παράδεισος" είναι μια δυνατή ιστορία καταστροφής, ηρωισμού και αναβίωσης, ειπωμένο με τον ξεχωριστό λόγο που κατέστησε τον Γκάιλς Μίλτον επιτυχημένο δημοσιογράφο και συγγραφέα. Ξετυλίγεται μέσα από τις αναμνήσεις επιζώντων, πολλοί απ' τους οποίους μιλάνε για πρώτη φορά δημόσια, και τις μαρτυρίες εκείνων που βρέθηκαν στη δίνη μιας από τις μεγαλύτερες καταστροφές της σύγχρονης ιστορίας. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1922, το τουρκικό ιππικό μπήκε στη Σμύρνη, την πιο πλούσια και κοσμοπολίτικη πόλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στην πόλη υπήρχε διάχυτος ο φόβος ότι ο νικηφόρος πια τουρκικός στρατός θα ξεσπούσε με παράφορο μένος στους κατοίκους της Σμύρνης. Η πραγματικότητα όμως διέψευσε και την πιο δυσοίωνη πρόβλεψη. Αυτό που συνέβη τις επόμενες δυο εβδομάδες έχει καταγραφεί ως ένα απ' τα πιο φρικτά δράματα στην ιστορία του εικοστού αιώνα, το δράμα του ξεριζωμού χιλιάδων προσφύγων, των οποίων το αίμα κυλάει στις φλέβες πολλών σύγχρονων ελληνικών οικογενειών. Σχεδόν δυο εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν θύματα μιας τρομακτικής, σε βιαιότητα και έκταση, καταστροφής. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Ε: Κύριε Μίλτον,το βιβλίο σας "Σμύρνη, ο χαμένος παράδεισος", σημείωσε τεράστια εκδοτική επιτυχία στην Ελλάδα, μολονότι δεν είναι βιβλίο μυθοπλασίας. Πώς αισθάνεστε για αυτό και πώς το εξηγείτε;
Α: Είμαι εξαιρετικά ευχαριστημένος με την επιτυχία του βιβλίου μου στην Ελλάδα. Νομίζω ότι οφείλεται στο γεγονός ότι η προσέγγιση που επιχείρησα ήταν ισορροπημένη. Η απόσταση του χρόνου, όπως και το ότι, λόγω καταγωγής, μπορούσα να τηρήσω τη στάση του ουδέτερου- όχι όμως και αδιάφορου- παρατηρητή υπήρξαν δύο επιπλέον καθοριστικοί παράγοντες. Ας προσθέσω βεβαίως και κάτι ακόμη, σημαντικό κατά τη γνώμη μου: το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των ντοκουμέντων και των αρχείων στα οποία ανέτρεξα τα συνιστούν οι αφηγήσεις και τα αρχεία των απογόνων των Λεβαντίνων που ζούσαν στη Σμύρνη. Οι Λεβαντίνοι έχασαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους αλλά τήρησαν λίγο- πολύ ουδέτερη στάση και δεν υπέστησαν τις σφαγές των Ελλήνων και των Αρμενίων. Ήταν ένας καλός τρόπος να εξετάσει κανείς τα γεγονότα- ας το πω, κάπως αντικειμενικότερα και με μικρότερη ή εν πάση περιπτώσει ελεγχόμενη συναισθηματική φόρτιση.
Ε: Τι υποδοχή είχε η έκδοση του βιβλίου σας στην Τουρκία;
Α: Είχε εξαιρετική υποδοχή, πράγμα που με εξέπληξε και το θεωρώ ευοίωνο σημάδι. Ως φαίνεται οι νεότεροι ερευνητές έχουν αρχίσει να βλέπουν αντικειμενικότερα όσα συνέβησαν το 1922.
(Από συνέντευξη του συγγραφέα στον Αναστάση Βιστωνίτη, εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, 12/9/2010)