ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ

Παρουσίαση

Υπάρχουν άνθρωποι, είτε πρόκειται για τους μυθοπλαστικούς ήρωες, είτε για τ' αληθινά, υπαρκτά τους πρότυπα, που με το μαρτύριό τους κάνουν τους άλλους να φτάνουν στην αυτογνωσία. Δεν είναι οι άνθρωποι που καίγονται δεμένοι στους πασσάλους προκαλώντας τον εξαγνισμό, μήτε είναι αυτοί που ονόμασαν ζωή εκείνο που δεν υπάρχει παρά μονάχα σαν επιθυμία. Είναι εκείνοι που πιστεύουν στην επίγεια ανταμοιβή και γι' αυτό αποφάσισαν ν' αναμετρηθούν με το θάνατο.
Όχι τόσο βιώνοντας την πένθιμη προσήλωση στη ματαιότητα, όσο την απόλυτη ανταπόκριση στην πρόκληση του ερωτισμού που περιέχει η ζωή. Εκείνοι για τους οποίους η αισιοδοξία, πηγάζει μέσα από τη βαθύτερη θλίψη της εσωτερικότητας, από το κύριο υπόστρωμα της ύπαρξης, που είναι ο πόνος.
Σίγουρα, η μοναδική ελευθερία του ανθρώπου είναι η γνώση του εαυτού. Αλλά τι είναι εαυτός; Μια προσωπική ιστορία; Η συμπύκνωση ολόκληρης της ανθρώπινης εμπειρίας σε μια και μόνο ύπαρξη; Μήπως είναι εκείνη η αόρατη, ευγενική ψυχή, που κρύβει μέσα του ένα μακρύ, αδύνατο, καχεκτικό ανθρωπάκι του Giacometti;
Γιατί κάθε άγαλμα είναι μια εγκατάλειψη, που πέτρωσε άξαφνα κι έγινε μνημείο μιας συγκίνησης ανέφικτης. Έτσι συμβαίνει και μ' έναν εαυτό, όταν αντικρύζει μες στον καθρέφτη, αντί για το είδωλό του, τον ψιλόλιγνο, πέτρινο άνθρωπο του Giacometti. Η θέα της ελάχιστης, εξαϋλωμένης ύπαρξής του, δίχως την αποφορά και την παραμόρφωση που προσδίδει το ανθρώπινο βάρος, προκαλεί την αμήχανη ντροπή της αυτογνωσίας. Ένας τέτοιος εαυτός, είναι μια εγκατάλειψη στο έλεος ενός ανύπαρκτου θεού.
Αν κάποτε σβήσουμε όλες τις φωνές και τις μουσικές, όλες τις αναπνοές και τους ψιθύρους κι αφήσουμε ν' ακουστεί ο μονόλογος του άντρα και ο μονόλογος της γυναίκας, θα νιώσουμε την παράφορη επιθυμία τους, να ονομάσει ο καθένας το δικό του θεό δηλαδή να ομολογήσει το μαρτύριό του.
Η κατάφαση στη ζωή δεν είναι η ένωση του άντρα και της γυναίκας, αλλά η παρόρμηση να ολοκληρώσουν ο καθένας ξεχωριστά τον εαυτό του μέσα στη σιωπή, χρησιμοποιώντας ο ένας τον άλλο. Τότε οι μονόλογοι ακούγονται σαν ποίηση, οι διάλογοι σαν αδυνατότητα επικοινωνίας και η σιωπή, σαν τη μοναδική συνθήκη οραματισμού, ενός κάθε φορά καινούριου και ανανεωμένου κόσμου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Ο ΜΟΥΓΚΟΣ
Η ΑΦΙΞΗ
Η ΠΡΩΤΗ ΝΥΧΤΑ (Η ηλικία του σώματος)
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΝΥΧΤΑ (Η απουσία)
Η ΤΡΙΤΗ ΝΥΧΤΑ (Ο διάλογος)
Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΝΥΧΤΑ (Η εξομολόγηση)
Η ΠΕΜΠΤΗ ΝΥΧΤΑ (Η αγρύπνια)
Η ΕΚΤΗ ΝΥΧΤΑ (Ο εσπερινός)
Η ΕΒΔΟΜΗ ΝΥΧΤΑ (Η σιωπή)
ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ
ΚΑΤΑΓΩΓΗ
Η ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΟΥ
ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
ΒΑΛΣΑΜΩΜΕΝΗ ΠΟΛΗ
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ
ΕΠΙΜΥΘΙΟ
ΔΙΑΨΕΥΣΗ