ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ

Παρουσίαση

"Η μεταπολεμική λογοτεχνία στάθηκε μάρτυρας, όχι τόσο του παράλογου, αλλά του απάνθρωπου που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο. Σημάδι αυτού του απάνθρωπου της ύπαρξης, δεν είναι μόνον η επιθυμία της εξόντωσης του διαφορετικού, προκειμένου να κυριαρχήσει ο ισχυρότερος. Είναι και η απώλεια της μνήμης. Η λήθη είναι μια ατμόσφαιρα άνεσης, συχνά αξιοζήλευτη. Αλλά η απώλεια της μνήμης είναι ο θάνατος (...)
Η ποίηση είναι ένα σύμπαν καμωμένο από διαφορετικές φωνές. Όλες οι φωνές, αν και διαφορετικές, αφηγούνται το φόβο, την τροχιά του ερωτικού ονείρου, τον πόνο και τη συνταρακτική ομορφιά, το θρίαμβο και το μελαγχολικό σβήσιμο κάθε ύπαρξης.
Η ποίηση είναι ένα σύμπαν με παρελθόν και μέλλον. Εμείς είμαστε τα έρμαια ενός πολιτισμού που ξεψυχάει στο εκμαγείο της πανομοιότητάς του, δίχως να μπορεί να αναπαραχθεί, αφού εξόντωσε και την τελευταία διαφορετική πρωτόγονη φυλή, που επιζούσε πάνω στον πλανήτη, εξοντώνοντας έτσι και τη δική του πρωτόγονη ψυχή στο πρόσωπο της ποίησης. Εμείς είμαστε που δεν έχουμε πια μήτε παρελθόν, μήτε μέλλον. Η ποίηση ωστόσο θα ζει, έστω και μέσα στο γκρίζο φως της μοναξιάς των τελευταίων που τη γράφουν και τη διαβάζουν". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η ποίηση του χθες και η αντιποιητικότητα του σήμερα
Α. Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΣΤΗ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΓΕΝΙΑ
"Είμαι ένας άνθρωπος που έρχεται συνεχώς από τον Πύργο"
Επίγονος της γενιάς του '30;
Το μεταπολεμικό άγχος και η "πνευματική ποίηση" ή η "ποίηση της ουσίας"
Η υπαρξιακή στάση των μεταπολεμικών ποιητών και η ιστορική εμπειρία
Β. ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΦΕΡΙΚΟ ΛΟΓΟ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΙΗΣΗ-ΜΕΛΕΤΗ ΘΑΝΑΤΟΥ
Γνωριμία με το Σεφέρη και τον T.S. Eliot: ποιητικές καταβολές
Το "κλίμα θανάτου": Μεταίχμιο
"Η άλλη όψη του αισθησιασμού-ηδονισμού": Ελένη, Άσμα της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου
Γ. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
"Ανάγκη εξανθρωπισμού του σύγχρονου υπερρεαλισμού"
"Η σκέψη πάνω στην ποίηση"
α. Ο ποιητής αφηγείται: Νεκρόδειπνος
β. "Ένα κείμενο με δομή-ποιητική": Χρονικό
Ο τελευταίος λόγος ή επί-λογος: Νυχτο-λόγιο