Παρουσίαση
Το να υποστηρίξει κάποιος σήμερα την αμοιβαία επενέργεια θεατή και θεάματος δεν είναι κάτι πρωτότυπο, κι άλλωστε το happening μας έχει δώσει, ήδη απ' τη δεκαετία του '60, μια μορφή θεάτρου που κατάργησε, όχι μόνο τα φώτα της ράμπας -σύνορα μεταξύ σκηνής και πλατείας- όχι μόνο τη θεατρική "τοπογραφία" στο σύνολό της, αλλά και την προνομιούχο απόσταση που εξασφάλιζε μοιραία στον ηθοποιό το δραματικό κείμενο.Όταν ο Τουσάρ, στη δεκαετία του '40, υπογραμμίζει την αλληλεξάρτηση κοινού και παράστασης, δεν μιλάει για το ίδιο πράγμα. Δεν έχει κατά νουν ούτε να ευαγγελισθεί ένα νέο είδος θεάτρου ούτε να διατυπώσει ευκαιριακά συμπεράσματα. Η θεατρική γλώσσα γι' αυτόν είναι ουσιωδώς η έναρθρη γλώσσα του στόματος και δεν είναι δυνατό να παραγκωνισθεί ποτέ από την αρθρωμένη γλώσσα του σώματος. Απ' αυτήν την άποψη, ο συγγραφέας σήμερα θα μπορούσε να θεωρηθεί από μερικούς ανυπόμονους νέους του θεάτρου "συντηρητικός". Απ' την άλλη πλευρά, όμως, ο Τουσάρ αποτολμάει μια καθαρά προοδευτική θέση που σχετίζεται με το ρόλο του θεατή και τη διακριτική του ευχέρεια να ορίζει το έργο με το δικό του τρόπο, ερήμην του δραματουργού κι ανεξάρτητα από τον ηθοποιό. (Από την έκδοση)
Κριτικές για το προϊόν
Δεν υπάρχουν κριτικές για αυτό το προϊόν.
Παρακαλούμε συνδεθείτε για να γράψετε μία κριτική.