ΣΚΕΨΕΙΣ

Παρουσίαση

«Όταν ξαναβλέπω, έπειτα από αρκετά χρόνια, έναν άνθρωπο που είχα γνωρίσει νέο, με την πρώτη ματιά μου φαίνεται πάντοτε ότι βλέπω κάποιον που έπαθε μια μεγάλη συμφορά. Η έκφραση της χαράς και της αυτοπεποίθησης χαρακτηρίζει μόνο τη νεαρή ηλικία: το αίσθημα αυτού που χάνεται και οι σωματικές ταλαιπωρίες που μεγαλώνουν από μέρα σε μέρα δίνουν τελικά ακόμα και στους πιο εύθυμους από φυσικού τους, ακόμα μάλιστα και στους πιο ευτυχισμένους, μια φυσιογνωμία και μια συμπεριφορά που αποκαλούνται σοβαρές και που, σε σύγκριση μ' εκείνες των νέων και των παιδιών, είναι αληθινά θλιμμένες.» (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Οι σκέψεις του Λεοπάρντι, αν και γεννήθηκαν για να αποτελέσουν ένα εγχειρίδιο καθοδήγησης των νέων στη ζωή τους μες στην κοινωνία, λόγω της φλογερής συγκίνησης που τις διαπνέει και συχνά μάλιστα τις πυροδοτεί, μεταβλήθηκαν σε μια φωνή προφητική, σε έναν οδηγό για επαναστάτες". (Ούγκο Ντότι)

Με τούτες τις 111 συνολικά παρατηρήσεις του ο Λεοπάρντι θέλησε να μιλήσει για τον άνθρωπο, την ψυχολογία του αλλά και την κοινωνική συμπεριφορά. Νηφάλια και χωρίς αυταπάτες περιγράφει την πραγματικότητα που ο ίδιος βιώνει. "Ξέρουμε καλά ότι, στην πλειονότητά τους, εκείνοι στους οποίους αναθέτουμε τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας δεν έχουν οι ίδιοι διαπαιδαγωγηθεί. Και ας μην αμφιβάλουμε ότι δεν μπορούν να μεταβιβάσουν εκείνο που δεν τους έχει δοθεί και που δεν αποκτάται με άλλο τρόπο " γράφει σε μια από τις "Σκέψεις" του. Κι όμως - δεν περιγράφει απλώς, δεν καταγράφει ψυχρά, δεν νουθετεί μόνο. Γίνεται καίριος ακόμα και για τη δική μας πραγματικότητα. Άλλωστε η κυριώς αξία των "Σκέψεών" του, όπως σημειώνει στην εισαγωγή του ο Δημοσθένης Κούρτοβικ, που υπογράφει και τη μετάφραση, "έγκειται στο γεγονός ότι θέτουν με οδυνηρή γυμνότητα μια σειρά προβλήματα που καμιά πρακτική δεν μπορεί να παράκαμψη και καμιά ηθική φιλοσοφία δεν μπορεί να επιλύσει εύκολα". (Αυγή, 5 Μαρτίου 1997)