ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΟ ΦΤΕΡΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑΓΑΛΟΥ

Παρουσίαση

«Η Μπίνι, ακόμα κι αν δεν χρειαζόταν χρήματα, κάθε φορά που περνούσε από ένα αυτόματο τραπεζικό μηχάνημα σταματούσε κι έκανε αναλήψεις. Ύστερα έδινε τα χαρτονομίσματα στον Άλντο για να τα ξαναβάλει στο λογαριασμό της. Δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Ήταν κάτι απίθανο. Έβαζες την καρτούλα, πατούσες μερικά κουμπιά κι έβγαιναν τα χαρτονομίσματα. Τι μαγεία, τι χαρά! Και η Μπίνι ένιωθε άλλος άνθρωπος. Δεν ήταν πια το άτυχο κοριτσάκι, με τον μπαμπά της που είχε φύγει στον πόλεμο, με την άσπλαχνη μάνα, με τα μπαλωμένα φορεματάκια, τις κακές δασκάλες, το αναμορφωτήριο, τη φυλακή... Τα πλήκτρα στα μαγικά μηχανήματα την έκαναν να νιώθει αποζημιωμένη. Τώρα πια η Μπίνι ζούσε στη δημοκρατία, είχε ανθρώπινα δικαιώματα... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Τσαβαρία περιγράφει με ενάργεια την κοινωνία της Κούβας και τη ζωή στην Αβάνα, μια πόλη που δεν έχει μόλυνση, "γεμάτη με τις μυρωδιές της τροπικής βλάστησης", χωρίς να αποκρύπτει τα αρνητικά του καθεστώτος. Όλα, ή σχεδόν όλα, περιγράφονται από τη γραφίδα του: η οικονομική ανέχεια, η πορνεία, η εγκληματικότητα, το παράνομο εμπόριο, οι συνέπειες του εμπάργκο των ΗΠΑ (αλλά και η συνεργασία Κούβας - Ηνωμένων Πολιτειών στην αντιμετώπιση της αεροπειρατείας και στη σύλληψη αμερικανών εγκληματιών που καταφεύγουν στην Κούβα), η απόκτηση χρημάτων από τις κοκορομαχίες, οι τελετές της σαντερία, οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες του μαύρου πληθυσμού. [...] ένα αξιανάγνωστο βιβλίο, ένα από τα καλύτερα του Τσαβαρία [...] προσφέρει, πέρα από την αναγνωστική απόλαυση, μια αξιόπιστη ενημέρωση για την κουβανική κοινωνία, πιο παραστατική από εκείνη των μέσων μαζικής ενημέρωσης. (ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ, Το Βήμα, 26/4/2003)