ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΣΟ ΑΣΠΡΗ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Ενας διαχωρισμός στον οποιο κατατάσσονται οι άνθρωποι ειναι σε εκεινους που δεν τους αρκουν μονο τα ερωτικά λογια αλλά πιστευουν στην σημασια της δωρητικής μεταβιβασης του παρελθοντος τους μέσω της διηγησης, θεωρώντας απόδειξη αγάπης, αφοσίωσης, παραδοσης και συνενοχής να διηγουνται τη ζωή τους και τα μύχιά τους, διαγράφοντας ετσι όποιον υπήρξε μεχρι τότε για χάρη του αγαπημένου προσωπου, κινούμενοι πια σε αμοιβαία απορρόφηση και σε εκεινους που προτιμουν το καβούκι τους, τη σιωπή, την ιδιωτικότητα και τη διακράτηση των μυστικών τους. O καθένας για τους λόγους του.
Ο Μαρίας δημιουργει σχέσεις αναμεσα στους ανθρωπους πραγματικές, με ολες τις απίθανες και πιθανες παραφυαδες που διατρεχουν καθε κανονική σχέση και τις ανατέμνει, αυτους και τους φορείς της, μέσω του λόγου και των λέξεων, φωτιζοντας τα πάντα με τις παρεκβασεις που παρεισφρέουν και κρατώντας έξω από αυτά την ψυχολογία.

Γραφή υψηλής ποιότητας, περίτεχνη, ζεστή, με βάθος πεδίου και εξαιρετική ροή. Γραφή που μαγνητίζει. Ιδιότυπη ατμόσφαιρα, αινιγματική, αίσθηση περιρρέουσας ανησυχίας.
Το στόρι του βιβλίου εξαιρετικά πρωτότυπο (ή, ίσως, η γραφή του συγγραφέα το καθιστά τέτοιο -πολύ σημαντικό προσόν), αναπτύσσεται με τέτοια δεξιότητα που σε αιχμαλωτίζει. Ιδιοφυής η παράθεση και συσχετισμός στοιχείων του Σέξπηρ (Μακμπέθ) σε καίρια σημεία του βιβλίου. Αποκτά το βιβλίο πρόσθετη διάσταση, καινούργιο φως, άλλη ανάσα.
Διατύπωση πολύ σημαντικών στοχασμών και μάλιστα με τρόπο απλό και άμεσο. Αυτό όμως το τόσο σπουδαίο χαρακτηριστικό του κειμένου, έρχεται και το υπονομεύει το γνωστό χούι του Μαρίας: υπερανάλυση του ασήμαντου, λεπτολογία του τετριμμένου. Κρίμα, γιατί το βιβλίο στον πυρήνα του είναι πραγματικά καλό.
Χ. Μαρίας: εμμονικός εραστής της γλώσσας, των λέξεων, των σχοινοτενών προτάσεων και παραγράφων. Πολύ τυχερός στη μετάφραση στα ελληνικά, είναι εξαιρετική, πετάει. 4 αστεράκια.

Διαπνέεται από ένα μυστήριο που δεν ξέρεις και εσύ ο αναγνώστης αν θέλεις να λυθεί για να μη γίνεις συνένοχος και μόνο με τη γνώση του. Σχετικά δύσκολη αφήγηση και γλώσσα. Αξίζει να διαβαστεί.

Το κατατάσσω στα πέντε καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Συγκλονιστικός από την αρχή μέχρι το τέλος, ο Μαριας Χαβιέρ καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέσω της πλοκής της ιστορίας του. Στα αναγνωστικά μου μάτια αναπηδούσαν εικόνες όπως όταν κοιτάει κανείς μέσα σε καλειδοσκόπιο. Η δύναμη των λέξεων, η δύναμη της σιωπή και η σαρωτική επίδραση των λέξεων όταν εκστομίζονται σε ώτα που εν τέλει δεν δύνανται να επιλέγουν αν θέλουν να ακούσουν ή όχι, είναι κάποιες από τις σημαντικές διαπιστώσεις μου, μεταξύ πολλών σε αυτό το βιβλίο. Θεωρώ ότι αυτό το βιβλίο οδηγεί τον αναγνώστη σε ένα άλλο επίπεδο κρίσης και αντίληψης.

Ξεκινώντας με δύο πολύ δυνατές σκηνές, ο συγγραφέας χτίζει σταδιακά ένα εξαιρετικής γλωσσικής ομορφιάς έργο.Το ότι χρησιμοποιεί σε αρκετά διαστήματα μακρές περιόδους αλλά ακολουθείς εύκολα το νόημα των λεγομένων του, είναι ενδεικτικό της ακρίβειας της γλώσσας του Μαρίας.
Οι λέξεις που λέγονται και που αποκρύπτονται είναι το κεντρικό θέμα και η σημασία τους στη ζωή των πρωταγωνιστών φανερώνεται με αργό μεν ρυθμό αλλά με μαγευτικό τελικά τρόπο. Πανέξυπνη η χρήση των αποσπασμάτων από τον Μάκβεθ και συμβολικό το στήσιμο του αφηγητή και της γυναίκας του που κάνουν το επάγγελμα του διερμηνέα δηλαδή ασχολούνται με τον λόγο. Αν ελειπαν κάποια σημεία όπου η φιλοσοφία που αναπτύσσεται δείχνει να επαναλαμβάνεται,θα μίλαγα για 5/5.