ΜΕΛΕΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Παρουσίαση

Η γνώση των εθνικών και των τοπικών παραδόσεων αλλά και του προσωπικού ύφους του κάθε καλλιτέχνη είναι που καθιστά τον Άνταλ (στη δεκαετία του '20 μαζί με τον Roberto Longhi και, πιο πρόσφατα, με τον Federico Zeri) έναν από τους σημαντικότερους ειδήμονες της ιταλικής τέχνης και ιδιαίτερα έναν από τους καλύτερους γνώστες της περιόδου 1520-1600. Ο συνδυασμός της λεπτομερειακής ανάλυσης της μορφής με την ανάδειξη του καλλιτεχνικού έργου ως υλοποίησης των ιδανικών μιας κοινωνικής ομάδας ή τάξης δεν επιτεύχθηκε πάντα στο έργο του. Υπάρχουν στιγμές, σε επί μέρους αναλύσεις του, όπου αυτό επιτυγχάνεται απόλυτα και στιγμές όπου πότε αυτονομείται η συγκριτική μορφολογία και πότε κυριαρχεί ένα είδος αυτόματου κοινωνιολογισμού, όπου το νόημα του έργου ταυτίζεται με την ιδεολογία / κοινωνική θέση του παραγγελιοδότη του. Ο συνδυασμός όμως αυτός αποτελεί και το πιο δύσκολο ζητούμενο και πρέπει να ομολογηθεί ότι οι ιστορικοί της τέχνης που κατάφεραν σε μερικές καλές στιγμές τους να το πλησιάσουν είναι ελάχιστοι. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Περιεχόμενα

1. Το πρόβλημα του Μανιερισμού στις Κάτω χώρες
2. Παρατηρήσεις για τον Τζιρόλαμο ντα Κάρπι
3. Για τον Σαλβιάτι
4. Σκέψεις για τον Κλασικισμό και τον Ρομαντισμό
5. O κύριος Όλνταμ και οι καλεσμένοι του
6. Παρατηρήσεις για τη μέθοδο της Ιστορίας της Τέχνης