ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ

Παρουσίαση

(...) Οι δύο τραγωδίες του Ρίζου Νερουλού, γραμμένες ακόμα πριν από τη στροφή των Φαναριωτών προς τον αρχαϊσμό, αποτελούν πρώτες απόπειρες της ελληνικής δραματουργίας να πλάσει κάτι ανάλογο με την haute tragedie της Γαλλίας του 17ου αιώνα, η οποία υπήρξε το πρότυπο της κλασικίζουσας δραματουργίας για τουλάχιστον 2 αιώνες, και από ποιητική και στιχουργική άποψη απέχουν αισθητά από τα αριστουργήματα του Ρακίνα και του Κορνηλίου. Ωστόσο εκπέμπουν τα διδακτικά μηνύματα του Διαφωτισμού, πλάθουν σκηνικούς χαρακτήρες της literature sentimentale και χρησιμοποιούν τα πρώτα στοιχεία του Ρομαντισμού. Ενώ στην «Ασπασία» είναι ακόμα φανερά τα σημεία της προσπάθειας του συγγραφέα να δαμάσει τις δυσκολίες και να εξοικειωθεί με τη δραματική φόρμα, η «Πολυξένη» είναι η πρώτη άρτια ελληνική τραγωδία του 19ου αιωνα, η οποία παρέχει στους ηθοποιούς και τον πρώτο πρωταγωνιστικό και "βεντετικό" θεατρικό ρόλο, την Κασσάνδρα. (...) Η κωμωδία «Κορακίστικα» αντλεί τη σημασία της από την εμπλοκή στο γλωσσικό ζήτημα, ως ένα από τα «αντικοραϊκά» κείμενα, και είχε σημαντική σταδιοδρομία όχι στο θέατρο αλλά σε επιστημονικούς κύκλους που ασχολούνται με την πορεία και την εξέλιξη της νεοελληνικής γλώσσας. (...) (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)