ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΕΙΣ

Παρουσίαση

[...] Είναι ένα κείμενο ευθύβολο για τις ποιητικές οφειλές και τις αποσιωπήσεις τους, όχι από τους τρίτους ή τους ξένους αλλά από τους ίδιους τους ποιητές που, δεν ξέρω για ποιους λόγους, αποκρύπτουν τη σχέση τους με τον κόσμο των ομοτέχνων τους. Οι Αποσιωπήσεις αναφέρονται στις σχέσεις Ελύτη - Κάλβου, Σεφέρη - Καρυωτάκη. «Κανένας δεν είπε λέξη ποτέ. Μηδέ ο Ελύτης για τον Κάλβο μηδέ ο Σεφέρης για τον Καρυωτάκη. Και οι δυο αυτοί νεότεροι ποιητές επηρεάστηκαν σε πολλά από τους παλαιότερους. Και οι δυο έμμεσα και κρυπτικά» γράφει ο Λορεντζάτος. Από αυτό το ωραίο κείμενο κρατώ δύο αποσπάσματα, για την κομψότητα της διατύπωσης και τον πλούτο των εικόνων που μεταφέρουν. Το πρώτο: «Ο Κάλβος παρουσιάζει ένα στόμφο εβένινο. Μεταφερμένος στον Ελύτη, ο έβενος αυτός ή ο καλβικός στόμφος γίνεται πολύχρωμος και διακοσμητικός. Αλλες ιδιοσυγκρασίες». Το δεύτερο: «Μπορεί ο Καρυωτάκης να λησμονιέται ύστερα από το Μυθιστόρημα (σ.σ.: του Σεφέρη), όμως στο ανήριθμον γέλασμα ή στους ποιητικούς κυματισμούς του Σεφέρη, ο Καρυωτάκης έχει κάνει πρωτύτερα καλά την υποβρύχια δουλειά του». (Νίκος Μπακουνάκης, Το Βήμα, 8/2/2004)